"Από τις 10 Μαρτίου 1826 σταμάτησε η διανομή ψωμιού στη φρουρά. Για να εξασφαλιστεί το συσσίτιο σφάζονταν καθημερινά οι γάτες, οι σκύλοι, τα γαϊδούρια, τα μουλάρια. Και τα άλογα…
Στις 15 Μαρτίου δεν είχανε μείνει στο Μεσολόγγι ούτε βάτραχοι. Το ίδιο και τα ποντίκια, μαγειρευτήκανε και αυτά με λάδι και ξύδι…
Μερικές μανάδες βγάζανε από τους υγιείς νεκρούς το συκώτι τους, το καθαρίζανε, το πλένανε καλά, το πασαλείβανε με ξύδι και αλάτι, το μαγειρεύανε και το δίνανε κατόπιν τροφή στα παιδιά τους!…
Ο αξιωματικός Γούλας Ρετινιώτης ανακάλυψε σε κρυψώνα ενός σπιτιού τον μηρό ενός παιδιού και άλλα μέλη του. Η οικοδέσποινα τού είπε ότι το παιδί της είχε πεθάνει από την πείνα και οι ισχνές σάρκες του χρησίμευαν για να τραφούν οι υπόλοιποι της οικογενείας…"
- «Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει. Τα μάτια η πείνα εμαύρισε
Αποκλεισμένο το Μεσολόγγι λιμοκτονεί, αλλά δεν παραδίδεται. Εκτός από την πείνα όμως τους επαναστάτες, θέριζαν οι αρρώστιες, λόγω της υποβαθμισμένης υγιεινής στην πόλη.
Η Έξοδος του Μεσολογγίου εισβάλει στα βιβλία της Ιστορίας στις ψυχές των ανθρώπων. - «Ξάφνου σκιρτούν οι ακρογιαλιές, τα πέλαγα κι οι βράχοι»…
Μια μέρα σαν σήμερα στις 10 Απριλίου του 1826, το Σάββατο του Λαζάρου, οι Μεσολογγίτες επιχειρούν την λύτρωση σε μία ηρωική Έξοδο.
- «Δρόμο να σχίσουν τα σπαθιά, κι ελεύθεροι να μείνουν»…
Καλή Λευτεριά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου