ΤΖΟΡΤΖΊΑ ΜΕΛΌΝΙ: νόμος για τους δανειολήπτες να αγοράζουν τα δάνειά τους σε τιμές... funds!

"Η πρωθυπουργός της Ιταλίας, Τζορτζία Μελόνι, 

φέρνει νόμο που θα επιτρέπει 

στους δανειολήπτες να αγοράζουν τα δάνειά τους σε τιμές... funds!

Αυτό που δεν τόλμησε ποτέ η Ελλάδα, παρά τις πιέσεις των δανειοληπτών, αναμένεται να πράξει η γειτονική Ιταλία.

Με σχέδιο νόμου που ετοιμάζεται, οι δανειολήπτες θα μπορούν να αγοράζουν τα δάνειά τους, τα οποία έχουν «κοκκινίσει» τα προηγούμενα χρόνια, σε οποιαδήποτε τιμή τα αγοράζουν και τα ξένα funds.

Υπενθυμίζεται ότι τα «κοράκια» των «κόκκινων» δανείων αγοράζουν μαζικά από τις τράπεζες δάνεια σε εξευτελιστικά χαμηλές τιμές και, την ίδια ώρα, απαιτούν από τους δανειολήπτες να αποπληρώσουν το σύνολο του δανείου, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη στις πλάτες των πολιτών και των μικρών επιχειρήσεων.

Η ιταλική κυβέρνηση επιδιώκει να οριστικοποιήσει ένα νέο πλαίσιο, που θα επιτρέπει σε ιδιώτες και σε μικρές επιχειρήσεις να αποπληρώσουν χρέη που «κοκκίνισαν» τα προηγούμενα χρόνια για ένα κλάσμα της ονομαστικής τους αξίας.

Στόχος της γειτονικής χώρας είναι να απλωθεί ένα σημαντικό πλέγμα πάνω από τους δανειολήπτες, μετά τις αλλεπάλληλες αυξήσεις επιτοκίων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που έχουν εκτοξεύσει τις μηνιαίες δόσεις των δανειοληπτών."

cancer survivor: ΕΝΑΣ ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΞΗΓΕΙ

Μετά τα χειρουργεία και τις θεραπείες, ένα ποσοστό ανθρώπων που έχουν διαγνωστεί με καρκίνο είναι «ελεύθεροι νόσου». Δεν ανιχνεύεται δηλαδή πλέον ο καρκίνος σε καμία εξέταση. Τα άτομα αυτά κυκλοφορούν ανάμεσά μας, όχι ως καρκινοπαθείς αλλά ως υγιείς με «αστερίσκο». Οι «cancer survivors» βρίσκονται κατά κάποιον τρόπο μετέωροι σε μία γκρίζα ζώνη: αν και δεν νοσούν πλέον, το σύστημα τους αντιμετωπίζει ως πρώην καρκινοπαθείς.
Η νόσος δεν βρίσκεται πια μέσα τους, αλλά είναι στον ιατρικό τους φάκελο και τους ακολουθεί παντού, όπως τους ακολουθεί ο φόβος και η ανασφάλεια. Για έναν χειρουργό στα επείγοντα, οι αποφάσεις του μπορεί να αλλάξουν όταν αντιληφθεί ότι μπροστά του έχει έναν άνθρωπο που διαγνώστηκε πριν από χρόνια με καρκίνο. Κι ας τον νίκησε.
Τι δεν ακολουθεί αυτούς τους ανθρώπους, ενώ θα έπρεπε; Η απαιτούμενη φροντίδα που χρειάζεται το άτομο που έχει μεν νικήσει τη νόσο, αλλά έχει απολέσει την προηγούμενη ζωή του και προσπαθεί να προσαρμοστεί σε μία νέα πραγματικότητα.
Ο καρκίνος δεν μένει πια εδώ
Οι «επιζώντες» (ο προσδιορισμός κατά τη γνώμη μου δεν είναι ο πλέον κατάλληλος, γιατί κατά μία έννοια περιέχει τον θάνατο) μετριούνται στην εποχή μας όλο και περισσότεροι εξαιτίας των αποτελεσματικότερων θεραπειών. «Σε κάποιες μορφές καρκίνου του πνεύμονα, για παράδειγμα, η ανοσοθεραπεία έχει πολύ καλά αποτελέσματα και κάποιοι ασθενείς έχουν μπει πλέον σε χρόνια νόσο. Τα άτομα αυτά ζουν με το νόσημα, όπως περίπου συμβαίνει και με τους ασθενείς με διαβήτη τύπου 1. Δεν υπάρχει ίαση, αλλά υπάρχει αποτελεσματική διαχείριση της νόσου», μας λέει ο Γιώργος Ευαγγέλου, Παθολόγος-Ογκολόγος, Επικουρικός Επιμελητής στη Γ΄ Παθολογική Κλινική ΕΚΠΑ, που εδρεύει στο Γενικό Νοσοκομείο «Σωτηρία».
- Μετά τον καρκίνο τι;
- Από μπροστά του έχουν περάσει άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους απαντά ο Δρ. Γιώργος Ευαγγέλου Πολλοί όμως κερδίζουν μέρες, μήνες, χρόνια. Για όλους αυτούς που η νόσος τους έχει καταφέρει μικρά ή μεγαλύτερα πλήγματα, υπάρχει λόγος σοβαρός να ασχοληθεί όχι μόνο ο γιατρός αλλά μία ομάδα επιστημόνων. Θέλει ειδική φροντίδα ο άνθρωπος που έχει χάσει μέρος από το σώμα και την ψυχή του μαχόμενος.

«Το αμερικανικό NCCN (National Comprehensive Center Network) και το ευρωπαϊκό ESMO (European Society for Medical Oncology) οι μεγαλύτερες επιστημονικές εταιρίες για τον καρκίνο, δίνουν οδηγίες όπως κάνε ή μην κάνεις αξονική κάθε 3 ή 6 μήνες, επανάλαβε ή μην επαναλάβεις εξετάσεις… Ένας αλγόριθμός δηλαδή από τον οποίο λείπουν οι “εντολές” για την ψυχολογική ανακούφιση και ενδυνάμωση των ανθρώπων αυτών, που έχουν επιζήσει του καρκίνου», λέει ο ειδικός
«Πολλοί άνθρωποι “παγώνουν”, κολλάνε στο σημείο της διάγνωσης, στις εξετάσεις και τις παρεμβάσεις. Γνωρίζω τέτοιους ανθρώπους. Δεν μπορούν να επανέλθουν, δεν ξεπερνούν το τραύμα. Φοβούνται ότι ο καρκίνος θα ξαναγυρίσει. Κάθε πόνος που νιώθουν μεταφράζεται σε υποτροπή της νόσου. Ο φόβος τους αναχαιτίζει τη διάθεση για ζωή τους. Δεν μπορούν να κάνουν νέα εκκίνηση.
»Υπάρχει βέβαια και ένα σημαντικό κομμάτι ανθρώπων που ξεκολλάνε, πάνε μπροστά και χρησιμοποιούν υπέρ τους την εμπειρία με τον καρκίνο. Λένε: “Πάλεψα και βγήκα νικητής”. Και αυτό τους δίνει ώθηση, δύναμη. Αλλά με τους άλλους τι γίνεται; Τους αφήνουμε αβοήθητους γράφοντάς τους μόνο εξετάσεις;
»Αυτούς τους ανθρώπους που έχουν τραυματιστεί βαθιά από τη μεγάλη αυτή περιπέτεια υγείας δεν μπορώ εγώ, εμείς δηλαδή οι γιατροί να τους εντοπίσουμε, να προβλέψουμε ποιοι από τους ασθενείς μας θα κολλήσουν στο γεγονός και δεν θα μπορέσουν να κάνουν βήμα πέρα από αυτό. Πρέπει λοιπόν να εντοπίζονται οι ευάλωτοι ασθενείς από τα πρώτα στάδια της ασθένειας και να υποστηρίζονται από ειδικούς ψυχικής υγείας και μετά το πέρας των θεραπειών.
»Είτε μιλάμε για την περίοδο της θεραπείας, όταν δηλαδή η νόσος είναι ενεργή, είτε για την περίοδο που η νόσος δεν ανιχνεύεται πια, οι ογκολόγοι εστιάζουμε στις αξονικές και τις εξετάσεις αίματος. Δεν κοιτάζουμε το ψυχολογικό κομμάτι του ασθενή. Δεν έχουμε ούτε την εκπαίδευση, ούτε τον χρόνο.
»Η συζήτηση με τον ογκολόγο δεν είναι μια συζήτηση ίσων μερών, όπου μιλάνε δύο άνθρωποι χαλαρά. Κατά κύριο λόγο μιλάει ο ογκολόγος, ο οποίος επιβεβαιώνει τα καλά ή κακά αποτελέσματα, για παράδειγμα, των εξετάσεων. Δεν υπάρχει ο χρόνος να μιλήσει για τον εαυτό του, να πει τι τον απασχολεί, όπως θα μπορούσε να κάνει με τον ψυχοογκολόγο, τον ειδικό επιστήμονα, ψυχίατρο που έχει εξειδικευτεί σε ασθενείς με καρκίνο και σε cancer survivors και τις οικογένειές τους. Να μιλήσει ακόμη και για τη σεξουαλική του ζωή ή για τη σχέση του με τους οικείους του».

ΣΤΗΡΊΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΠΙΖΏΝΤΑ ΑΠΌ ΚΑΡΚΊΝΟ 
- «Είναι επιβεβαιωμένο επιστημονικά: η ψυχολογική υποστήριξη μέσα στη νόσο ή μετά από αυτή αυξάνει το προσδόκιμο ζωής. Τα οφέλη μάλιστα είναι συγκρίσιμα με εκείνα που σου δίνουν τα φάρμακα. Ακόμη και σε βαριά πάσχοντες ασθενείς, οι μελέτες εξαίρουν την παρηγορητική φροντίδα, ως μέθοδο για να ζήσει ο ασθενής περισσότερο».
Διακόπτω τον συνομιλητή μου για να τον ρωτήσω για την άσκηση. Φίλη που ξεπέρασε τον καρκίνο του μαστού περπατάει μία ώρα καθημερινά έπειτα από σύσταση φίλου της, ογκολόγου, που ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη.
«Πολλές  μελέτες συνδέουν την άσκηση με την εξαιρετική πρόγνωση για τον καρκίνο του μαστού. Ποιος τη στηρίζει όμως; Ποιος ογκολόγος λέει περπάτα γιατί το περπάτημα θα σου προσφέρει παρόμοια οφέλη με την επικουρική χημειοθεραπεία; Και όχι μόνο για τον καρκίνο του μαστού, αλλά και για εκείνον του παχέος εντέρου. Τρεις μεγάλες κλινικές μελέτες καταλήγουν στην ευεργετική επίδραση της άσκησης. Στη Γαλλία η άσκηση είναι μέσα στις οδηγίες που δίνονται στις γυναίκες με καρκίνο μαστού. Στην Ελλάδα πόσες γυναίκες ελεύθερες νόσου ή με τη νόσο παίρνουν αυτή την οδηγία; Ή την ψυχολογική υποστήριξη;»
Σχολιάζω ότι κατά τη γνώμη μου είναι και λίγο ταξικό όλο αυτό. Ο άνθρωπος που απευθύνεται στις δημόσιες δομές ως cancer survivor μπορεί να έχει μπροστά του εξαιρετικούς επιστήμονες ογκολόγους αλλά δεν έχει καμία άλλη παροχή και φροντίδα. Αν όμως πληρώσει…
«Αν έχεις οικονομική άνεση και έχεις κερδίσει γνώσεις για το θέμα του καρκίνου, τότε ναι, μπορεί να βοηθηθείς γιατί θα έχεις τη δυνατότητα να επενδύσεις πραγματικά σε αυτό το κομμάτι της φροντίδας που αφορά στην άσκηση και την ψυχολογική υποστήριξη. Οι άνθρωποι όμως γενικότερα πιστεύουν ότι φροντίδα είναι το ραντεβού με τον ογκολόγο. Αλλά ο ογκολόγος αυτό που θα δει είναι η υποτροπή.».
- Ξεπέρασα τον καρκίνο. Και τώρα, τι κάνω;
- Τηρείς τις συμβουλές του ογκολόγου σου, ο οποίος ακολουθεί τα πρωτόκολλα. Το πρώτο διάστημα συνήθως αφορά στη τρίχρονη στενή παρακολούθηση με αξονικές τομογραφίες αν και –όπως σχολίασε ο ογκολόγος συνομιλητής μου– δεν υπάρχουν δεδομένα αν αυτό συμβάλει και πόσο αυξάνει την επιβίωση του ασθενή.
«Στον καρκίνο του μαστού οι κατευθυντήριες οδηγίες δεν αφορούν στην παρακολούθηση με επαναλαμβανόμενες αξονικές, αλλά ο κλινικός γιατρός δεν μπορεί να μην τις ζητήσει από την ασθενή του. Θα συστήσει τον απεικονιστικό έλεγχο για ψυχολογικούς λόγους –για να βεβαιωθεί η γυναίκα ότι είναι “καθαρή” αλλά και για να μην κατηγορηθεί ότι δεν ήταν επαρκής η παρακολούθηση κάποια στιγμή αν η νόσος επιστρέψει. Οι κλινικές μελέτες δεν δείχνουν σαφές όφελος για τον καρκίνο του μαστού, ενώ για τον καρκίνο του παχέος εντέρου τα συμπεράσματα διαφορετικών μελετών είναι αντικρουόμενα μεταξύ τους».
Άσκηση, διατροφή, ψυχολογική υποστήριξη: το τρίπτυχο της φροντίδας.
Στην ιστοσελίδα του για τους cancer survivors, το αμερικανικό CDC (Centers for Disease Control and Prevention, κάτι σαν το δικό μας ΚΕΕΛΠΝΟ δηλαδή) αναφέρεται εκτενώς στον υγιεινό τρόπο ζωής. Επανερχόμαστε λοιπόν στην άσκηση και την ψυχολογική υποστήριξη.
«Όλα τα μεγάλα επιστημονικά γεγονότα και συνέδρια αφορούν τα φάρμακα. Σπουδαία φάρμακα, που σήμερα αντιμετωπίζουν εξαιρετικά κάποιες μορφές καρκίνου. Όμως η άσκηση ή οι ψυχολογικές παρεμβάσεις δεν υπάρχουν πουθενά στη συζήτηση. Δεν προωθείται η άσκηση, που τόσο βοηθάει τον ασθενή ή αυτόν που έχει διαγνωστεί κάποτε με καρκίνο και τώρα προσπαθεί να συνεχίσει ως υγιής τη ζωή του.
»Η αίσθησή μου είναι ότι δεν προσεγγίζουμε ολιστικά τον ασθενή ή τον επιζωντα από καρκίνο. Υπάρχει κενό επίσης στο κομμάτι της εκπαίδευσης του ίδιου του ατόμου. Στα δημόσια νοσοκομεία υπάρχουν διατροφολόγοι που ασχολούνται με τους ογκολογικούς ασθενείς ή και ψυχολόγοι. Υπάρχουν και ψυχοογκολογικά ιατρεία. Στο νοσοκομείο μας, στη Σωτηρία τουλάχιστον λειτουργεί. Αλλά όλα αυτά χρειάζονται όχι μόνο ατομική, αλλά κυρίως συλλογική προσπάθεια για να λειτουργήσουν.
»Φανταστείτε τα δημόσια νοσοκομεία να είχαν αμφιθέατρα για τους ασθενείς, όπου θα άκουγαν μουσική και θα συγχρωτίζονταν μεταξύ τους, θα μοιράζονταν τις εμπειρίες τους, θα αλληλεπιδρούσαν κάτω από την επίβλεψη και την ενορχήστρωση ειδικών ψυχικής υγείας. Σκεφτείτε να εκπαιδεύονταν για θέματα διατροφής και άσκησης. Τότε ο ογκολόγος θα ήταν αυτό που πρέπει να είναι: Ο καταρτισμένος επιστήμονας που δεν θα αδικήσει τον ασθενή του στην θεραπευτική επιλογή και θα μπορεί να συνεργάζεται με άλλες ειδικότητες προς όφελος του ανθρώπου που νοσεί ή είναι πλέον ελεύθερος νόσου. Κι ας μην είναι ο μπροστάρης, ας είναι στα παρασκήνια να οργανώνει τη φροντίδα του ανθρώπου.
- Τι προβλέπει το ΕΣΥ για όλους αυτούς τους ανθρώπους; Τους επιζώντες από καρκίνο;
- «Λίγα πράγματα», απαντάει ο ειδικός. «Στα εξωτερικά ιατρεία δεν υπάρχει οργάνωση και πρόβλεψη για ολιστική φροντίδα του cancer survivor. Το σύστημα του λέει ότι θα δει τον ογκολόγο την τάδε ημερομηνία για επανεξέταση. Αυτή είναι η ειδικότητα με την οποία σχετίζεται ο άνθρωπος που έχει περάσει στο παρελθόν καρκίνο και βρίσκεται ακόμη σε κάποιας μορφής παρακολούθησης. Δεν υπάρχει οργανωμένη διεπιστημονική ομάδα να παρακολουθεί αυτό τον άνθρωπο. Θα του δοθούν ίσως κάποια φυλλάδια με γενικές οδηγίες. Στο νοσοκομείο που εργάζομαι θα βρει και έναν μπούσουλα που θα τον ενημερώνει για το τι μπορεί να βρει και να βοηθηθεί. Για παράδειγμα, μπορεί να ενημερωθεί για το ψυχοογκολογικό ιατρείο. Αλλά πολύ δύσκολα θα χτυπήσει κάποιος την πόρτα του ειδικού επειδή διάβασε σε ένα φυλλάδιο ότι υπάρχει τέτοια υπηρεσία. Όλα αυτά θέλουν προεργασία και ενημέρωση προκειμένου ο άνθρωπος που επέζησε του καρκίνου να κερδίσει πίσω τη ζωή του».

«ΧΡΥΣΉ ΒΊΖΑ» ζήτημα της ελληνικής ΚΟΙΝΩΝΙΚΉΣ και ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΉΣ ΣΤΑΘΕΡΌΤΗΤΑΣ

Στην Ελλάδα, είναι όλο και πιο δύσκολο να βρεις σπίτι προς ενοικίαση ή αγορά. 

Οι κυρίαρχοι παράγοντες γι' αυτήν την κατάσταση είναι το Airbnb και η «Χρυσή Βίζα».

Για όσους δεν είναι ενήμεροι, η «Χρυσή Βίζα» είναι μια πρωτοβουλία που επιτρέπει σε πολίτες από χώρες εκτός Ε.Ε. να αποκτούν βίζα πρόσβασης σε αλλοδαπούς και το δικαίωμα διαμονής στη χώρα μας για μια πενταετία ως αντάλλαγμα για μεταφορές κεφαλαίου, επενδύσεις σε επιχειρήσεις ή αγορά ακινήτων αξίας με τουλάχιστον πρόσφατα επικαιροποιημένο ποσο των  500.000 ευρώ.

Αυτή η πολιτική ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της κρίσης για την ενίσχυση της οικονομίας μας. Ωστόσο, χώρες όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ισπανία έχουν ήδη τροποποιήσει ή καταργήσει παρόμοιες πρωτοβουλίες.

Το ανησυχητικό είναι ότι, λόγω αυτής της πολιτικής, πολλοί επενδυτές από χώρες όπως Κίνα, Τουρκία, Μέση Ανατολή, Ρωσία και Ουκρανία έχουν εξαγοράσει πολλά ακίνητα. Ιδιαίτερα στη Θράκη, η αγοραπωλησία ακινήτων έχει αυξηθεί δραματικά. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η αύξηση των τιμών, αλλά και οι σκοτεινές πτυχές που περιβάλλουν αυτές τις συναλλαγές.

Σημερνά οι εκκρεμούσες αιτήσεις για χρυσή βίζα, ξεπερνούν τις 5.500, ενώ από τον Μάιο 2022 -Μάιο 2023, η συνολική αξία των ακινήτων που πωλήθηκαν άγγιξε τα 975 εκατ. ευρώ και έγιναν 8.351 αιτήσεις, εκ των οποίων το 35% έχει ήδη εγκριθεί.. Ωστόσο, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι πολλά από αυτά τα ακίνητα χρησιμοποιούνται για ενοικιάσεις στο Airbnb, χωρίς το ελληνικό κράτος να εισπράττει φόρους, ενώ  πρέπει να πραγματοποιηθούν συστηματικοί έλεγχοι στους υφιστάμενους κατόχους 

Είναι ώρα για αναθεώρηση: Καταργήστε την «Χρυσή Βίζα» για επενδύσεις σε ακίνητα, ώστε να εξασφαλιστεί η δυνατότητα για τους Έλληνες πολίτες να επιλέξουν σπίτι σε λογικές τιμές.

Η Χρυσή Βίζα πρέπει να  παρέχετε στους ξένους επενδυτές για να αναπτύξουν κάποιο έργο.

Οι αιτήσεις θα πρέπει να εγκρίνονται με βάση την οικονομική, κοινωνική, επιστημονική, τεχνολογική και πολιτιστική σημασία της επένδυσης και τη δυνατότητα δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας στη χώρα. 

το ΣΎΝΔΡΟΜΟ ΣΤΟΚΧΌΛΜΗΣ στους ΛΑΟΎΣ

Οι σύμμαχοι ισοπέδωσαν την Ιαπωνία ... και μετά οι Ιάπωνες λάτρεψαν «αυθόρμητα» τη Δύση.

Οι σύμμαχοι ισοπέδωσαν τη Γερμανία και μετά οι Γερμανοί «αυθόρμητα» λάτρεψαν τη Δύση.

Οι σύμμαχοι ισοπέδωσαν το Ιράκ και το Αφγανιστάν και τώρα Ιρακινοί και Αφγανοί ... δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς τη Δύση.

Οι Κύπριοι , μόλις «ανεξαρτητοποιήθηκαν» ... λάτρεψαν τους αποικιοκράτες τους. 

Οι Έλληνες λάτρευαν κι αυτοί τους ίδιους αποικιοκράτες από το 1821!   

Βασιλεύει η αγάπη παντού ... 

Αγάπη ακριβώς όπως αυτή ... μεταξύ πόρνης και μαστρωπού... σκλάβου και αφέντη.  

Έτσι δημιουργούνται οι «συμμαχίες» ... Με φωτιά και με τσεκούρι. 

Και χιλιάδες δημοσιογράφοι και Ιστορικοί εργάζονται ακατάπαυστα, γράφουν εκατομμύρια κείμενα που αποπροσανατολίζουν  τους αναγνώστες και τους αποτρέπουν   να διανύσουν με το μυαλό τους ... απαγορευμένα μονοπάτια. 

Δεν χρειάζεται να ξέρουν τα θύματα πως λειτουργεί ο κόσμος και ποιους υπηρετούν όλοι αυτοί που αγκαλιάζονται μπροστά στις κάμερες και δίνουν ενωμένοι τη μάχη για να «εκδημοκρατιστεί» ο πλανήτης ...δηλαδή να σκλαβωθούν όλοι οι λαοί στο ίδιο αφεντικό.

Το σύνδρομο της Στοκχόλμης είναι ένα ψυχολογικό φαινόμενο κατά το οποίο όμηροι εκφράζουν συμπάθεια και συμπόνοια και έχουν θετικά συναισθήματα προς τους απαγωγείς τους, μερικές φορές σε σημείο που να υπερασπίζονται και ταυτίζονται με τους απαγωγείς.

9 Αυγούστου 1978: ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΛΥΤΡΩΣΗΣ για το χειρότερο αεροπορικό δυστύχημα που αποφεύχθηκε στα ελληνικά χρονικά.

Στις 9 Αυγούστου του 1978 επρόκειτο να συμβεί το χειρότερο αεροπορικό δυστύχημα στα ελληνικά χρονικά.  Ένα Boeing 747 της Ολυμπιακής απογειώθηκε από το Ελληνικό με προορισμό τη Νέα Υόρκη, μεταφέροντας συνολικά, 400 επιβάτες και τα 18 μέλη του πληρώματος.

Κατά την απογείωση ακούστηκε μία έκρηξη από το δεξιό μέρος του αεροσκάφους, με το πλήρωμα να αντιλαμβάνεται ότι ο ένας κινητήρας είχε τεθεί εκτός λειτουργίας. Λόγω της απώλειας ισχύος το αεροπλάνο αδυνατεί να πάρει ύψος και κυριολεκτικά ξύνει τις ταράτσες των πολυκατοικιών της Αθήνας. Ο κυβερνήτης Σήφης Μιγάδης και το πλήρωμά του έχουν πλήρη επίγνωση της κατάστασης. Το αεροπλάνο είναι καταδικασμένο να πέσει. Παρ’ όλα αυτά δεν εγκαταλείπουν την προσπάθεια και μέσα από έναν συντονισμό ενεργειών και κρίσιμων αποφάσεων αγωνίζονται για το απίθανο. Ο μηχανικός προσπαθεί να αποκαταστήσει μέρος της ισχύος και ο Μιγάδης επιχειρεί να κρατήσει το αεροσκάφος παράλληλο με το έδαφος και όσο το δυνατόν πιο χαμηλά, μειώνοντας ταυτόχρονα και τις αεροδυναμικές αντιστάσεις. Για αυτό και δίνει αμέσως εντολή να μαζέψουν τους τροχούς, κατά παράβαση και των ίδιων των κανονισμών της Boeing.

Οι επιβάτες δεν έχουν αντιληφθεί το παραμικρό. 

Πολλοί θεωρούν τη χαμηλή πτήση ως προσχεδιασμένο κομμάτι της διαδρομής, που τους παρέχει τη δυνατότητα να απολαύσουν τα αξιοθέατα της Αθήνας.  Παρά το γεγονός ότι ο Μιγάδης με το πλήρωμά του δίνει τον υπέρτατο αγώνα για να σώσει το αεροπλάνο, έχει συγχρόνως αποφασίσει να το κατευθύνει όσο το δυνατόν πιο μακριά από τον πυκνό οικιστικό ιστό της Αθήνας και να το ρίξει στον λόφο του Αιγάλεω. 

Στόχος του κυβερνήτη να περιορίσει των αριθμό των θυμάτων. Οι ίδιοι θεωρούν τον εαυτό τους νεκρό. Μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς τι θα σήμαινε να πέσει ένα κτηνώδες Boeing 747 Jumbo με 160 τόνους καύσιμο στο κέντρο της Αθήνας. Οι χειρισμοί του Μιγάδη και του μηχανικού που κατάφερε να ανακτήσει μέρος της ισχύος, καθώς και μια μικρή βοήθεια από τον πιο ψυχρό αέρα που ερχόταν από τη θάλασσα, επιτρέπουν μια μικρή αύξηση της ταχύτητας, η οποία αναπτερώνει τις ελπίδες του πληρώματος, καθώς το αεροπλάνο πετάει στα 55 μέτρα από το έδαφος. Η ταχύτητα ανεβαίνει κι άλλο και τότε ο Μιγάδης, νιώθοντας πλέον ασφάλεια, εγκαταλείπει την επιλογή να το ρίξει στο Αιγάλεω και στρίβει το σκάφος προς το Σκαραμαγκά δίνοντάς του ύψος. Στα 1500 πόδια αδειάζει ένα μέρος των καυσίμων και επιστρέφει το αεροπλάνο ακέραιο στο αεροδρόμιο. 

Εκεί τον περιμένουν οι κόρες του, που είχαν ειδοποιηθεί ήδη για το συμβάν. 

Οι επιβάτες ταξίδεψαν με άλλη πτήση τις επόμενες μέρες για Νέα Υόρκη. Βάσει των προσομοιώσεων της Boeing, με τα δεδομένα αυτής της πτήσης, το ίδιο το αεροσκάφος θεωρείται πεσμένο. 

Σε συνέντευξη που έδωσε ο Σήφης Μιγάδης γιατο περιστατικό, 16 χρόνια μετά, περιγράφει τα γεγονότα. Εξηγεί τις ενέργειές του και το πώς αυτές οδήγησαν μέχρι και σε αναθεώρηση των επίσημων διαδικασιών και κανονισμών στα εγχειρίδια της Boeing. 

Κρίνοντάς τον βάσει του περιστατικού, είναι αδύνατο να μη θαυμάσεις τις γνώσεις, την οξυδέρκεια και την ψυχραιμία του, την προσπάθεια να σώσει ό,τι ήταν δυνατό, να περιορίσει τις απώλειες, γνωρίζοντας εκείνα τα κρίσιμα δευτερόλεπτα ότι ο δικός του θάνατος ήταν αναπόφευκτος. Δεν μπορείς να μη θαυμάσεις και τον τρόπο του στη συνέντευξη. 

Την αφήγησή του με σοβαρότητα και ταπεινότητα. 

Την περιγραφή των συναισθημάτων του.  

Την απλότητά του. Όπως λέει και στη συνέντευξή του         

- «Πάντα υπάρχει μια ελπίδα ότι μπορεί κανείς να γλιτώσει». 

Aυτό το συμβάν είναι ένα σχεδόν παρόμοιο συμβάν που ακολούθησε μεταγενέστερα  με την πτήση 1549 της US Airways ήταν μια τακτικά προγραμματισμένη πτήση της US Airways από τη Νέα Υόρκη (αεροδρόμιο LaGuardia ), προς το Charlotte και το Seattle , στις Ηνωμένες Πολιτείες. 

Στις 15 Ιανουαρίου 2009, το Airbus A320 που εξυπηρετούσε την πτήση χτύπησε ένα σμήνος πουλιών λίγο μετά την απογείωση από τηLaGuardia, χάνοντας όλη την ισχύ του κινητήρα. Δεδομένης της θέσης τους σε σχέση με τα διαθέσιμα αεροδρόμια και το χαμηλό τους υψόμετρο, οι πιλότοι Chesley "Sully" Sullenberger και Jeffrey Skiles αποφάσισαν να πετάξουν το αεροπλάνο για να χώσουν στον ποταμό Hudson στα ανοιχτά του MidtownManhattan.

Και τα 155 άτομα που επέβαιναν στο πλοίο διασώθηκαν από κοντινά σκάφη, με μόνο μερικούς σοβαρούς τραυματισμούς. Ο Tom Hanks πρωταγωνιστεί ως Sullenberger, Sully (επίσης γνωστό ως Sully: Miracle on the Hudson  στην αμερικανική βιογραφική δραματική ταινία του 2016.σμήνος πουλιών λίγο μετά την απογείωση από τη La Guardia, χάνοντας όλη την ισχύ του κινητήρα. Δεδομένης της θέσης τους σε σχέση με τα διαθέσιμα αεροδρόμια και το χαμηλό τους υψόμετρο, οι πιλότοι Chesley "Sully" Sullenberger και Jeffrey Skiles αποφάσισαν να πετάξουν το αεροπλάνο για να χώσουν στον ποταμό Hudson στα ανοιχτά του Midtown Manhattan.

Και τα 155 άτομα που επέβαιναν στο πλοίο διασώθηκαν από κοντινά σκάφη, με μόνο μερικούς σοβαρούς τραυματισμούς. 

Ο Tom Hanks πρωταγωνιστεί ως Sullenberger, Sully (επίσης γνωστό ως Sully: Miracle on the Hudson  στην αμερικανική βιογραφική δραματική  ταινία του 2016.σμήνος πουλιών λίγο μετά την απογείωση από τη LaGuardia, χάνοντας όλη την ισχύ του κινητήρα. Δεδομένης της θέσης τους σε σχέση με τα διαθέσιμα αεροδρόμια και το χαμηλό τους υψόμετρο, οι πιλότοι Chesley "Sully" Sullenberger και Jeffrey Skiles αποφάσισαν να πετάξουν το αεροπλάνο για να χώσουν στον ποταμό Hudson στα ανοιχτά του Midtown Manhattan. Και τα 155 άτομα που επέβαιναν στο πλοίο διασώθηκαν από κοντινά σκάφη, με μόνο μερικούς σοβαρούς τραυματισμούς. 

Ο Tom Hanks πρωταγωνιστεί ως Sullenberger, Sully (επίσης γνωστό ως Sully: Miracle on the Hudson στην αμερικανική βιογραφική δραματική ταινία του 2016. Σε μια χώρα όπου διαρκώς αναδεικνύονται ως πρότυπα φαιδρές περιπτώσεις ανθρώπων, προσωπικότητες σαν τον Σήφη Μιγάδη δεν έχουν θέση. Δεν υπάρχει στην Ελλάδα ούτε ένας δρόμος, ούτε ένα μνημείο, ούτε ένα μικρό αεροδρόμιο με το όνομα του Σήφη Μιγάδη. 

Απομένει μόνο σε εμάς να διατηρήσουμε ζωντανή τη μνήμη του και να εμπνευστούμε από το έργο, το παράδειγμα και το ήθος του!  

Evgenia.GReek