Με ρώτησε κάποτε ένας δημοσιογράφος γιατί αποφάσισα να ασχοληθώ με τα κοινά και την κεντρική πολιτική. Πέρασαν κάμποσα χρόνια και άλλα διορθώθηκαν, ενώ αλλά χειροτέρεψαν.
Σαν μητέρα συνερίζω να ζω την αγωνία των παιδιών μου για το μέλλον των ιδίων και των οικογενειών τους Σαν εργαζόμενη καθημερινά χάνω δικαιώματα χρονών αλλά και οδεύω προς την συνταξιοδοτική αποστασιοποίηση. Η ανεργία, η φτώχεια και η ανέχεια μας κρατούν στα όρια της μακρόχρονης εθνικής μας κατάθλιψης.
Η ανεπάρκεια των πολιτικών και η αδυναμία να με εκφράσουν και να παλέψουν για το μέλλον των παιδιών με έκανε να διεκδικήσω κάτι καλύτερο.
Οι δύσκολες και κρίσιμες ώρες που ζούμε αλλάζουν μορφή, παγώνουν τον χρόνο, μας φυλακίζουν σε μια μάσκα προστασίας.
Το καθήκον του κάθε πολιτικού είναι με ψυχραιμία, να συνθέσει, να συνδυάσει και να αποδώσει το καλύτερο ιδεολογικό, θεσμικό και πρακτικό αποτέλεσμα, υπέρ της πόλης, υπέρ του πολίτη.
Ακόμα μια φορά διαπιστώνουμε πόσο λάθος είναι να ακολουθούνται συμπεριφορές του παρελθόντος ή να ταυτίζονται με τις ιδεολογίες του αριστερά ή δεξιά που εν τέλει εκτρέπονται μεταλλάσσονται δια στρεβλώνονται υπέρ ψηφοθηρίας.
Οι ιδέες και τα οράματα δεν έχουν γεωγραφικό προσανατολισμό. Η ενότητα και η σύμπνοια των πολιτικών, με ρεαλιστική στόχευση και κοινή δράση υπέρ του συμφέροντος των πολιτών είναι αυτό που εννοώ ως "πολιτική συναντίληψη".
Και εδώ διαφαίνεται το σημαντικό της πολιτικής Συναντίληψης. Το «μείον», ως πρόσημο στην ζωή μας, με ενοχλεί. Με ενοχλεί η έλλειψη, η απουσία, η αδιαφορία. Προτιμώ το «συν», την συν-ευθύνη την συν-εργασία την συλλογικότητα και για τους πολιτικούς την πολιτική συναντίληψη.
Για αυτό πιστεύω ότι πρέπει να υπάρξουν πολλά κόμματα στην νέα βουλή
Να οργανωθούμε σαν κοινωνία που σκέπτεται, αντιστέκεται και προχωρά ΜΑΖΙ.
Να βλέπουμε μπροστά και να δημιουργήσουμε την κοινωνία που θέλουμε να ζήσουν οι μελλοντικές γενιές.
Ο αγώνας πρέπει να γίνει από όλους μαζί ανεξαιρέτως, δημιουργώντας μια δυνατή κοινωνία πολιτών, και όπως προτιμώ να λέω μια «Κοινωνία Ελλήνων».
Αναρωτηθήκατε σήμερα όσο δύσκολα και αν είναι τα πράγματα, αν μπορούμε να δούμε τα παιδιά μας στα μάτια και να τους δώσουμε ελπίδα για το μέλλον;
Μόνο αν χτίσουμε μια κοινωνία Ελλήνων, με πολιτικά, δυναμικές συν-ενέργειες και πολιτική συναντίληψη, ως διέξοδο από την κρίση
Αν και μας πρόδωσαν και γίναμε …φτωχοί, ξέρω ότι σύντομα, θα προχωρήσουμε μπροστά, έχοντας σημαία το «κουράγιο» που αποκτούμε μέσα από τα δύσκολα της καθημερινότητας, τον πόνο, την δοκιμασία και την οδύνη, βρίσκοντας τον τρόπο για επιβίωση.
Για αυτό θα κάνω την ευχή:
- Σύντομα να ξαναγίνουμε Έλληνες με χαμογελαστά παιδιά, περήφανοι και ατρόμητοι. Αυτό που πάντα ήμασταν και αξίζουμε..
Msc, ΒΑ Επικοινωνιολόγος - τ. Βουλευτής Αττικής (υπόλοιπο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου