Να
ξαναγίνουμε Έλληνες μαχητές,
αντιστεκόμενοι σε ότι μας αλλοιώνει και δεν ταιριάζει στο έθνος μας, στην χώρα
μας, στις πόλεις μας, στους δρόμους μας, στα σπίτια μας, στην …νοοτροπία μας.
Να ξαναγίνουμε Έλληνες της γνώσης και του πολιτισμού, που μιλάνε
ελληνικά και όχι greeklish. Έλληνες σκεπτόμενοι και όχι να αναλωνόμαστε υπολογίζοντας
τόκους και επιτόκια, σε δάνεια που δεν χρωστάμε.
Να ξαναγίνουμε Έλληνες, για να καμαρώνουμε να βλέπουμε τα παιδιά
μας σε παρελάσεις, που τώρα καταργούνται για λόγους νεοταξικούς και όχι
οικονομικούς όπως επικαλούνται και να δακρύζουμε όταν βλέπομε σύμβολα ιερά,
όπως είναι η γαλανόλευκη σημαία μας και ακούμε τον εθνικό ύμνο της πατρίδας
μας.
Να ξαναγίνουμε Έλληνες, με οικογένεια, λειτουργική και παραδοσιακή,
πρότυπο για τα παιδιά μας. Όλοι μαζί αγαπημένοι, ενωμένοι, αλληλέγγυοι, σαν μια
γροθιά από επιλογή και όχι από τον φόβο της φτώχειας ή άλλης νεοφερμένης
απειλής.
Να ξαναγίνουμε Έλληνες, με χαμογελαστά και ευτυχισμένα παιδιά που
τρώνε το ψωμάκι που δικαιούνται, φορούν τα απαραίτητα ρούχα και όχι επώνυμα,
παίζουν ανέμελα και ασφαλή στους δρόμους και τις αλάνες, νοιώθοντας την αγάπη
και την φροντίδα των γονιών τους.
Να ξαναγίνουμε Έλληνες, με νέους που οραματίζονται να κατακτήσουν
τον κόσμο δημιουργώντας σπουδαία πράγματα και κάνοντας ηρωικές πράξεις και όχι
να χάνονται στον εικονικό κόσμο του διαδικτύου, της απελπισίας και της
κατάθλιψης
Να ξαναγίνουμε Έλληνες με την παράδοση και την κληρονομιά
μας, αρκεί για να ξαναγαπήσουμε την πατρίδα μας, τον ήλιο μας, την
θάλασσα μας, την γη μας. Την Ελλάδα μας που είναι μοναδική και
ευλογημένη, αρκεί να θυμηθούμε τα πλούτη που μας προσέφερε. Κάποτε, ο
μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν στους κήπους μας. Τώρα απλά, τα
εισάγουμε από την Τουρκία.
Να ξαναγίνουμε Έλληνες, λιτοί και χαμογελαστοί. Να μην
βουλιάζουμε στην μιζέρια, με άλλοθι την οικονομική κρίση και να ξοδεύουμε τη
ζωή μας, με ανόητο τρόπο. Να βρούμε το νόημα της ζωής, μέσα από την
«αισιοδοξία». Αυτό δεν σημαίνει να βλέπουμε τα πράγματα ροζ, αλλά να προχωράμε
μπροστά έχοντας οδηγό μας, το «κουράγιο» που αποκτήσαμε μέσα από τον πόνο, την
δοκιμασία στα δύσκολα της καθημερινότητας, και την οδύνη για επιβίωση.
Να ξαναγίνουμε Έλληνες, περήφανοι για τους αυτούς που μας διοικούν
γιατί είναι οι περισσότερο άξιοι και άριστοι, όχι τα λαμόγια και οι
παρατρεχάμενοι. Να θυμηθούμε τι σημαίνει πραγματική δουλειά και προκοπή και όχι
λούφα και εκμετάλλευση.
Να ξαναγίνουμε Έλληνες, πολεμιστές, που όταν διηγούμαστε ιστορίες
από τη ζωή μας, να θαυμάζουμε, τους ήρωες μας για το έργο τους, πνευματικό ή
πολεμικό, να είναι αφιερωμένο σε αξίες και θεσμούς της πατρίδας μας, και
όχι κάποιους εφήμερους πρωταγωνιστές τηλεοπτικών realities για τις προσωπικές
οικονομικές απολαβές.
Να ξαναγίνουμε Έλληνες γενναίοι, που ξέρουμε να θυσιαζόμαστε με
χαμόγελο για τις μεγάλες ιδέες, μα δεν είμαστε θύματα, γιατί εκτιμούμε αυτούς
που μας τιμούν και τιμωρούμε ακόμα και αυτούς που προσπαθούν να μας προδώσουν.
Να ξαναγίνουμε Έλληνες, περήφανοι για τους προγόνους μας, τον
Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Δημοσθένη, τον Μεγαλέξανδρο, πράγμα
που σημαίνει ότι μπορούμε να κατακτήσουμε οτιδήποτε θελήσουμε, ακόμα και τον
κόσμο ολάκερο.
Να ξαναγίνουμε Έλληνες, ηγέτες και καθοδηγητές της ανθρωπότητας,
όπως ήμασταν κάποτε. Να υπερβούμε το εγώ, το μίζερο και το λίγο και να ζητάμε
το πολύ, το σπουδαίο, το όλον. Να θυμηθούμε και να επαναπροσδιορίσουμε τις
λέξεις όπως σεβασμός, εμπιστοσύνη, αλληλοβοήθεια, ανθρωπιά και φιλότιμο.
Να ξαναγίνουμε Έλληνες, περήφανοι και ατρόμητοι. Αυτό που πάντα
ήμασταν και αξίζουμε,, ακόμα και αν χρειαστεί να ξαναγίνουμε …φτωχοί!
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ!!!
Ο Θεός των Ελλήνων μαζί μας!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου