Το 1931 γίνεται η πρώτη σοβαρή προσπάθεια νομοθέτησης
και θέσπισης κανόνων λειτουργίας και κανονισμών που να διέπουν όλες τις
αεροπορικές δραστηριότητες, οι οποίες δεν αφορούν την Πολεμική Αεροπορία ούτε
στρατιωτικούς σκοπούς. Αφορούν κυρίως ζητήματα που άπτονται στην εμπορική
αεροπορία και στις μεταφορές ανθρώπων και εμπορευμάτων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα
να δημιουργηθεί μια κρατική υπηρεσία αντίστοιχη με τις ήδη υπάρχουσες άλλων
κρατών, η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας[1]-Υ.Π.Α.
Οι αεροπλόοι με την ιδιωτική αεροπορία βρίσκουν
στήριξη και νομιμότητα για τις δραστηριότητες τους στην Αερολέσχη της Ελλάδος - ΑΛ.Ε, η οποία ιδρύεται την ίδια χρονιά (1931) μετά από την συγχώνευση της Κεντρικής Αεροπορικής Επιτροπής και της Αεροπορικής Ένωσης Αθηνών.
Με την κατάργηση της
Κ.Α.Ε, οι αρμοδιότητες και η περιουσία της μεταβιβάζονται στην ΑΛ.Ε. Η 1η Μαρτίου 1933 ήταν η απαρχή της
δραστηριοποίησης της ΑΛ.Ε. και του Δ.Σ. της, το οποίο όφειλε να ανανεώνεται κάθε χρόνο. (Έγγραφο 6)
Ιδρυτικά μέλη της ΑΛ.Ε, οι οποίοι συμμετείχαν και στο πρώτο
Διοικητικό Συμβούλιο ήταν οι Μ. Γεωργαντάς, Φ. Θεοδωρίδης, Γ. Λασκαράκης, Σ.
Λοβέρδος, Γ. Μελάς, Ν. Μελετόπουλος, Σ. Παππαρηγόπουλος, Α. Ρωμάνος, Κ.
Σγούτας, Α. Σταθάτος. (Έγγραφο 4)
Στο
άρθρο 2 του επικαιροποιημένου καταστατικού της το (1936) αναφερόταν ότι οι
κύριοι σκοποί της ΑΛ.Ε. πρωτίστως ήταν: «…η ανάπτυξη της αεροπορικής συνείδησης στο
ευρύ κοινό» (Έγγραφο 4) και «η
εποπτεία της ιδιωτικής αεροπορίας» καθώς
επίσης να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην Διεθνή Αεροναυτική Ομοσπονδία - F.A.I. (Έγγραφο 1)
Η λειτουργία της πρωτοσυσταθείσας
Αερολέσχης Αθηνών ωστόσο δεν έμεινε ανεπηρέαστη από τις ευρύτερες κοινωνικές
και πολιτικές συνθήκες που επικρατούσαν την εποχή εκείνη και είχαν άμεση σχέση
με την Πολιτική, Πολεμική και Γενική Αεροπορία, γι΄ αυτό και οριοθετείται η
θέση της, όσο αφορά τις αρμοδιότητες της, σε σχέση με τα αεροπορικά ζητήματα. Όταν λοιπόν αργότερα τίθεται σε
λειτουργία το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας, η ΑΛ.Ε, τοποθετείται:
«…υπό
την εποπτεία του Υπουργείου Αεροπορίας και αναγνωρίζεται ως η Ανώτατη
Αεραθλητική Αρχή της Ελλάδας».
Σύμφωνα με
τις διατάξεις του Νόμου 6191/1934 (παρ.3), η ΑΛ.Ε. θα συνεργαζόταν με την Π.Α.,
η οποία θα διόριζε εφεξής και εκπρόσωπό της. Αυτό ως διαδικασία ήταν συνεχής
στις επόμενες δεκαετίες, καθώς επιβεβαιώνεται την 17η Φεβρουαρίου 1969,
με την επιστολή της Π.Α. προς
την ΒΑ.Λ.Ε, για την τοποθέτηση του
Ταξίαρχου Δενδρινού Χ. ως εκπρόσωπου του Αρχηγείου Αεροπορίας. (Έγγραφο 28)
Το 1935, το όπλο της Πολεμικής
Αεροπορίας τέθηκε υπό την ηγεσία του Βασιλέα[2] Γεώργιου Β΄, μετονομάστηκε σε Ελληνική Βασιλική Αεροπορία - Ε.Β.Α, με
αντίστοιχο επακόλουθο δύο χρόνια αργότερα, το 1937, η Αερολέσχη Ελλάδος να μετονομαστεί σε Βασιλική Αερολέσχη Ελλάδος - Β.ΑΛ.Ε. Ωστόσο «…την περίοδο εκείνη με το υψηλό επίπεδο
προόδου και δραστηριότητας ακολούθησε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος που αποτέλεσε
τροχοπέδη για την ανάπτυξη του αεραθλητισμού για όλες τις χώρες.»[3]
Μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελληνική
Βασιλική Αεροπορία, υιοθέτησε
την ιδέα της Γαλλικής κυβέρνησης
και του Γάλλου Υπουργού Αεροπορίας Pierre Cot, περί «Λαϊκής Αεροπλοΐας»[4]
που κυριαρχούσε ήδη στην Ευρώπη και ίδρυσε και λειτούργησε την Σχολή
Ανεμοπορίας Τρίπολης[5].
Αυτό οδήγησε
την Βασιλική Αερολέσχη Ελλάδος (ΒΑ.Λ.Ε.) να ιδρύσει, το 1956, το Αεραθλητικό Κέντρο Τρίπολης, που λειτουργούσε κάθε καλοκαίρι, με
πλήρη υποστήριξη της Πολεμικής Αεροπορίας. Στα τέλη της δεκαετίας του ΄60, διαλύεται η Σχολή Ανεμοπορίας Τριπόλεως. Αυτό αποτελεί πλήγμα για τον αεραθλητισμό καθώς όλα σχεδόν τα στελέχη των Αερολεσχών στην
Ελλάδα, προήρχοντο από τους δικούς της αποφοίτους. Από το 1960 μέχρι το
1965 η μόνη ανεμοπορική δραστηριότητα ήταν από την Ανεμολέσχη Αθηνών που και
αυτή μέχρι το '70, δεν είχε πτητική δραστηριότητα. (http://anla.gr/)
Όσο όμως η ανεμοπορία αργοπεθαίνει[6] ο
αεραθλητισμός καταφέρνει να επιβιώσει, καθώς υπάρχει κινητικότητα στις
αερολέσχες μετά από ανάλογη επιχορήγηση, που δίδεται από την Β.ΑΛ.Ε, για τις
δραστηριότητες τους. Αυτό αποδεικνύεται από την αναλυτική ενημερωτική επιστολή
της Αερολέσχης Αθηνών[7], όπου
παρέχονται μετά από αίτημα της, αναλυτικά στοιχεία (Έγγραφο 30), σχετικά με την παροχή πτητικού έργου
που εξετελέσθη από την Αερολέσχη Αθηνών για τα έτη 1970-1971. Όπως ενημέρωναν
εκ μέρους του Δ.Σ. της ΑΝ.Λ.Α, ο Πρόεδρος Σ. Αλευράς και ο Γενικός Γραμματέας Δρ. Γ. Σκάλος,
στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της. (Έγγραφο 32).
Το πτητικό έργο που είχε γίνει ήταν από 7 αεροπλάνα, τα οποία
πραγματοποίησαν 1.191 και 897 ώρες πτήσεις, το 1970 και το 1971 αντίστοιχα, εδόθησαν στατιστικά
στοιχεία για την ωριαία κατανάλωση καυσίμου (Έγγραφο 31) και επιπλέον επισυνάφθηκε κατάσταση
των σαράντα τριών (43) «ιπταθέντων
μαθητών μετά στοιχείων», όπου αναφερόταν το ονοματεπώνυμο, η ηλικία και η
οικονομική επιβάρυνση της αερολέσχης. (Έγγραφο 33)
Το 1977 η βοήθεια της Ε.ΑΛ.Ε
συνέχιζε να είναι σημαντική στον αεραθλητισμό, καθώς διαμεσολαβούσε στην διάθεση
κονδυλίων για την «Προμήθεια ανεμοπτέρων»
(Έγγραφο 48)
στην ΑΝΛ.Α, όπως επιβεβαιώνεται από την αλληλογραφία που υπάρχει στα αρχεία της
Ομοσπονδίας. (Έγγραφο 25, Έγγραφο 26
και Έγγραφο 27)
Μετά το 1984 μειώνεται[8] και σταδιακά
σταματά η κρατική επιχορήγηση, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν πόροι για
προμήθεια υλικών. Τέλος το 1988 αποσύρονται και οι απόστρατοι της Πολεμικής
Αεροπορίας από την κεντρική διοίκηση του αεραθλητισμού και η ανάπτυξη κάθε
σωματείου εξαρτάται πλέον από την οικονομική ευρωστία των μελών του.
[1] Το 1921, η Ελλάδα υπογράφει την πρώτη
διοικητική πράξη στον τομέα της πολιτικής αεροπορίας στην Ελλάδα ήταν με τον
Ν.2569/1921 που επικύρωνε την πρώτη
διεθνή αεροπορική σύμβαση του Παρισιού (1919) και το 1926 η υποτυπώδης
οργάνωσης της διοικητικής υπηρεσίας πολιτικής υπηρεσίας. Στην συνέχεια για να
υπάρξει εναρμόνιση με σχετικές ευρωπαϊκές νομοθεσίες εκδόθηκαν οι νόμοι
5017/1931 και 5100/1931 «Περί οργανώσεως
Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας», βάση των οποίων συγκροτήθηκε μία κεντρική
διεύθυνση και δύο τμήματα, ένα για τα κρατικά αεροδρόμια και ένα για τις
αεροπορικές μεταφορές. Σήμερα η Υ.Π.Α, σύμφωνα με το Νόμο 4427/2016, είναι ο «Φορέας Παροχής Υπηρεσιών Αεροναυτιλίας και
Διαχείρισης Αερολιμένων και Υδατοδρομίων» και αποτελεί τον κύριο διαμορφωτή
της αεροπορικής πολιτικής, μέχρι την εφαρμογή του Π.Δ. 84/2018-ΦΕΚ περί «Οργάνωσης της Αρχής Πολιτικής Αεροπορίας» και ίδρυση της Α.Π.Α.
[2] Ο Γεώργιος Β΄του Οίκου Γκλύξμπουργκ (1890-1947), ήταν βασιλιάς στο Βασίλειο της Ελλάδας κατά τα διαστήματα 1922 έως 1924, από 1935 έως 1941 και
1946 έως 1947. Διετέλεσε επίσης πρωθυπουργός για τρεις ημέρες από 19 Απριλίου 1941 μέχρι τις 22 Απριλίου 1941.
[4]
Pierre Cot (1895-1977), Γάλλος πολιτικός, Υπουργός
Αεροπορίας της 3ης Γαλλικής Δημοκρατίας
αλλά και ερασιτέχνης πιλότος, παθιασμένος με κάθε αεροπορικό θέμα. Ήταν εμπνευστής, της εκλαΐκευσης της Πολιτικής
Αεροπορίας και η ψυχή της
ιδέας της "Λαϊκής Αεροπλοΐας". Για την υλοποίηση της και με
σκοπό να προσεγγίσει τις λαϊκές τάξεις και να προέλθουν από εκεί οι μελλοντικοί
πιλότοι, στράφηκε στις πολυάριθμες
αερολέσχες οι οποίες την εποχή εκείνη, χρησίμευαν κυρίως για
ψυχαγωγία, γεγονός το οποίο δεν ήταν καθόλου αρεστό στην Γαλλική αριστοκρατία,
επειδή η Πολιτική Αεροπορία θα έπεφτε στα χέρια εμπόρων, τεχνιτών και εργατών.
[5] Στην
Τρίπολη οι ανεμοπόροι πετούσαν με
ανεμόπτερα κατασκευασμένα στην Ελλάδα,
τύπου Cavka γιουγκοσλαβικού σχεδιασμού. Η
ανύψωση των ανεμοπτέρων γίνεται με βαρούλκο που
τυλίγει σύρμα περίπου για χίλια μέτρα.
[6] Pikros C. (2015). «The cavka
(yabka) gliders in Greece-Construction drawings». Athens σ.σ. 45. Αεροπορική εγκυκλοπαίδεια http://www.aerodata.gr/pdf/books/346/346.pdf
[7] Η Αερολέσχη Αθηνών-Aeroclub d’ Athenes, ιδρύθηκε το 1929 και επανασυστάθηκε σε σωματείο το 1951. Είναι μη κερδοσκοπικό αεραθλητικό
σωματείο (κωδ.ΓΓΑ ΚΞ75) και μέλος της Ελληνικής Αεραθλητικής Ομοσπονδίας. Η Α.Α ασχολείται με τον αεραθλητισμό
με ελαφρά αεροσκάφη και λειτουργεί σχολή πιλότων για Cessna
172/Cessna 152/Piper Cherokee E140/Piper Seneca 11 PA34. Σήμερα το Διοικητικό Συμβούλιο της Αερολέσχης Αθηνών αποτελείται απο τους Διονύσιος Ρούσινος
Πρόεδρος, Ιώαννης Γκρίτσης Αντιπρόεδρος, Παναγιώτης Ποδηματάς Γ. Γραμματέας, Γιώργος Μεθενίτης Ταμίας και Χρήστος
Πετεινάρης ως μέλη.
[8]
Πικρός, Κ. (2012). «Ανεμοπορία και
Πολεμική Αεροπορία» Αθήνα σ.σ. 35. Εκδότης:
Πικρός Κ. Ιδιωτική έκδοση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου