ΕΣΠΑ 2014-2020

ΕΣΠΑ 2014-2020:

Ποια είναι τα κριτήρια για μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις από οκτώ τομείς της Οικονομίας για να ενταχθούν σε πρόγραμμα του νέου ΕΣΠΑ 2014-2020

- Ποιες τουριστικές επιχειρήσεις μπορούν να ενταχθούν στις διατάξεις του νέου ΕΣΠΑ 2014-2020.

- Ποια είναι τα κριτήρια για όσους έχουν γεννηθεί πριν το 1991 και θέλουν να δημιουργήσουν μια νεοφυή επιχείρηση.

- Ποιες είναι οι επαγγελματικές δραστηριότητες που αφορούν την αυτοαπασχόληση πτυχιούχων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που θα χρηματοδοτηθούν από το νέο ΕΣΠΑ 2014-2020.

Αναλυτικά ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ

http://news247.gr/eidiseis/oikonomia/espa-poia-einai-ta-krithria-entakshs-gia-tis-mikres-kai-polu-mikres-epixeirhseis.3718582.html

http://www.huffingtonpost.gr/2015/10/14/koinonia-oikonomia-espa-2014--2020_n_8293972.html

http://www.huffingtonpost.gr/2015/10/14/koinonia-oikonomia-espa-2014---2020--_n_8294216.html

http://www.newsbeast.gr/greece/arthro/1990792/pies-ine-i-epangelmatikes-drastiriotites-pou-tha-chrimatodotithoun-apo-to-neo-espa

Εν λευκώ

Στίχοι:Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική:Θέμης Καραμουρατίδης

2007



Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου

Γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο;

Βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου

και το μετά απ’ το μετά γνωρίζω

Αν είχα θάρρος για να πω το "έλα"

τώρα δε θα `χα τη φωτιά στο αίμα

Αν είχε χρώμα θα `ταν άσπρη η τρέλα

Αν είχε σώμα θα `ταν πάλι ψέμα.



Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο

σαν να χορεύουνε με τη σιωπή μου

κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο

που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου

μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη

και τη χαρίζω σ’ όποιον μου εξηγήσει

να `χει το μέλλον μου να επιλέξει

ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει...



Τίποτα σημαντικό.

Ζω μονάχα εν λευκώ...



Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου

καλά τα λεν οι έγχρωμοί μου φίλοι

το πρόβλημά μου η υπερβολή μου

κι ό,τι αργεί απάντηση να στείλει

Αν είχε το θάρρος να φανεί ο λόγος

τώρα δε θα `τανε φωτιά στο αίμα

Αν είχε χρώμα θα `ταν άσπρο ο φόβος

Αν είχε σώμα θα `ταν σαν κι εμένα.



Αν σ’ αγαπούν να μάθουν να το λένε

κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις

κι αν θες να δεις τ’ αληθινά να καίνε

πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν’ ανέβεις.



Και σε λυπούνται που δεν το `χεις νιώσει

κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος

και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση

πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.



Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα

Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο

κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα

εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω

Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω

μ’ αυτό τον τόνο του λευκού στο βλέμμα

του λέω μια φράση σαν να υπεκφεύγω

με μια ελπίδα να `ναι σαν κι εμένα...



Τίποτα σημαντικό...

Ζω μονάχα εν λευκώ....

Τίποτα σημαντικό....

Ζω μονάχα εν λευκώ....

Τίποτα σημαντικό....

Ζω μονάχα εν λευκώ....

Κοίτα εγώ (2010)

 Γιάννης Χαρούλης & Νατάσσα Μποφίλιου -

Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία--- Μόναχο

Δεν είμαστε η πρωτη χωρα που κατακτουν στην σημερινη Ευρωπη οι εξουσιαστες της παγκόσμιας διακυβερνησης. . Είμαστε η τελευταία. Ολες οι υπόλοιπες εχουν ηδη καταληφθει. Γιαυτο τα χτυπήματα εναντιον μας ειναι πολυεπιπεδα και ασυμμετρα. ΕΛΛΗΝΕΣ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

Δεν είμαστε η πρωτη χωρα που κατακτουν στην σημερινη Ευρωπη οι εξουσιαστες της παγκόσμιας διακυβερνησης. . Είμαστε η τελευταία. Ολες οι υπόλοιπες εχουν ηδη καταληφθει. Γιαυτο τα χτυπήματα  εναντιον μας ειναι πολυεπιπεδα και ασυμμετρα. ΕΛΛΗΝΕΣ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ. . . . .

«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. 

Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.

Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικό ό,τι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.

Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα». - Φρειδερίκος Νίτσε, “Η Γέννηση της Τραγωδίας” (1872), κεφάλαιο 15.

 

Δημοκρατία της παγκοσμιοποίησης από την Αθηναϊκή Δημοκρατία στην Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση

Καρκίνος του μαστού: Η ιστορία της ροζ κορδέλας

Ο Οκτώβριος είναι ο μήνας αφιερωμένος στην ευαισθητοποίηση για τον καρκίνο του μαστού. Κάθε Οκτώβριο όλα γίνονται λίγο πιο... ροζ. Αμέτρητες ροζ κορδέλες καρφιτσώνονται σε πέτα πολιτικών, σε σήματα τηλεοπτικών καναλιών, στις στολές αθλητικών ομάδων. Τα πιο εικονικά μνημεία του κόσμου φοράνε τις δικές τους. Η κοινωνία φωνάζει ότι ξέρει πως ο καρκίνος του μαστού είναι ακόμα εδώ, αλλά και ότι μπορεί να τον νικήσει. Φωνάζει, φορώντας μία απλή, μικρή κορδελίτσα.

Όμως, πώς ξεκίνησαν όλα; Η ιστορία μάς πάει πίσω, στα τέλη δεκαετίας του '80 με αρχές δεκαετίας του '90, στις ΗΠΑ. Ήταν το 1985, όταν η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία και η πολυεθνική φαρμακευτική AstraZeneca εμπνεύστηκαν την καθιέρωση του μήνα ευαισθητοποίησης για τον καρκίνο του μαστού. Αλλά ήταν το 1992, χρονιά που οι New York Times χαρακτήρισαν "Χρονιά της Κορδέλας", (κυρίως, λόγω της κόκκινης κορδέλας για το AIDS) που έγινε η πραγματική "επανάσταση".

Είχε προηγηθεί, το 1979, η υπόθεση της Penne Laingen, της οποίας ο σύζυγος, Bruce, απήχθη και κρατούνταν ως όμηρος στο Ιράν. Η Laingen, εμπνευσμένη από ένα τραγούδι, έδεσε, στα δέντρα της αυλής της, κίτρινες κορδέλες. Συμβόλιζαν, όπως είχε πει, την επιθυμία της να δει τον άντρα της πίσω στο σπίτι. Σε χρόνο μηδέν, κίτρινες κορδέλες κατέκλυσαν τις ΗΠΑ, σε ένδειξη αλληλεγγύης. Η κορδέλα γίνεται μέσο επικοινωνίας.

Η αυθεντική κίτρινη κορδέλα που έδεσε στα δέντρα της αυλής της, το 1979, η Penne Laingen, όπως την φωτογράφισε ο Chris Laingen, στην Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, όπου και φυλάσσεται (πηγή: minnesotalaingens.blogspot.com)

Δώδεκα χρόνια αργότερα, το 1991, ο ηθοποιός Jeremy Irons φόρεσε δημοσίως την κόκκινη κορδέλα, πασίγνωστο - σήμερα - σύμβολο της ευαισθητοποίησης για το AIDS, στα Tony Awards. Την κόκκινη κορδέλα εμπνεύστηκε μία ομάδα ακτιβιστών με το όνομα Visual AIDSArtists Caucus, παρατηρώντας το πλήθος των κίτρινων κορδελών, οι οποίες είχαν τότε κάνει την επανεμφάνισή τους, για τους Αμερικανούς που πολεμούσαν στον Κόλπο. Η κορδέλα γίνεται μήνυμα.

Ο Jeremy Irons φόρεσε στα Tony Awards του 1991, για πρώτη φορά, την κόκκινη κορδέλα για το AIDS (πηγή: visualaids.org)

Λίγους μήνες μετά, το φθινόπωρο του 1991, το ίδρυμα Susan G. Komen μοίρασε ροζ κορδέλες σε όλους τους συμμετέχοντες στον αγώνα δρόμου Race for the Cure (μετάφραση: Τρέξε για τη Θεραπεία [του καρκίνου του μαστού]), στη Νέα Υόρκη. Ήταν η πρώτη συσχέτιση του καρκίνου του μαστού με τη ροζ κορδέλα, η οποία, όμως, περιορίστηκε σε "δευτερεύοντα" ρόλο.

Στις αρχές του 1992, η αρχισυντάκτρια του περιοδικού Self, Alexandra Penney, επηρεασμένη, προφανώς, από την μανία με τις κορδέλες, σκέφτηκε ότι το κίνημα για την ευαισθητοποίηση γύρω από τον καρκίνο του μαστού χρειαζόταν τη δική του κορδέλα - "πρωταγωνίστρια". Και αποφάσισε να συνοδεύσει το σχετικό, επετειακό τεύχος με μία. Την είχε προλάβει, όμως, μία άλλη γυναίκα. Η 68χρονη Charlotte Haley, εγγονή, αδερφή και μητέρα γυναικών που είχαν παλέψει με τον καρκίνο του μαστού.

Η Charlotte Haley έφτιαχνε μία σομόν κορδέλα για τον καρκίνο του μαστού, όταν η Penney σκέφτηκε να λανσάρει μία επίσημη. Μέχρι σήμερα, αρκετοί υποστηρίζουν ότι δίπλα από την ροζ κορδέλα, θα έπρεπε να καρφιτσώνουμε και μία σομόν.

Η Charlotte έφτιαχνε, ήδη, κορδέλες σε ροδακινί (ή σομόν) χρώμα, τις οποίες κατασκεύαζε μόνη, στο σπίτι της. Τις μοίραζε σε σετ των πέντε. Κάθε πεντάδα συνοδεύονταν από μία κάρτα που έγραφε: "Ο προϋπολογισμός του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας είναι 1,31 δισεκατομμύρια. Μόνο το 5% πηγαίνει στην πρόληψη του καρκίνου. Βοήθησέ μας να ξυπνήσουμε τους νομοθέτες και την Αμερική, φορώντας αυτή την κορδέλα.".

Το περιοδικό ήρθε σε επικοινωνία με την 68χρονη γυναίκα, αλλά η ίδια αρνήθηκε να συνεργαστεί μαζί του, καθώς έβλεπε τις ενέργειές του "υπερβολικά εμπορικές". Η Alexandra Penney, όμως, ήταν αποφασισμένη να προχωρήσει με την ιδέα της και μετά από διαβουλεύσεις με τους δικηγόρους του περιοδικού, βρήκε τη λύση. Η κορδέλα θα είχε, απλώς, άλλο χρώμα. Και κάπως έτσι, "εγένετο... ροζ"!

http://www.pathfinder.gr/stories/3323083/karkinos-toy-mastoy-h-istoria-ths-roz-kordelas