Η αδελφοποίηση λιμανιών Πάτρας και Καλίνινγκραντ, το εντυπωσιακό Ρωσικό ιστιοφόρο «Kruzenshtern», το Μεσολόγγι, η Ναύπακτος, οι Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού και δυσάρεστες διαπιστώσεις.

30 και 31 Μαρτίου 2015 στα πλαίσια των εκδηλώσεων
αδελφοποίησης των λιμένων της  Πάτρας και
του Καλίνινγκραντ,  θα βρίσκεται στην
Πάτρα το εντυπωσιακό Ρωσικό ιστιοφόρο «Kruzenshtern».

Η κα Αρβανίτη – Πρεβεζάνου Ευγενία, σε συνεργασία
με το επίτιμο Ρώσικο προξενείο, τον πλοίαρχο του δεύτερου μεγαλύτερου ιστιοπλοϊκού πλοίου του 20^ου αι, του Ρωσικού Ναυτικού και το
Διαπολιτιστικό Κέντρο, με την προϋπόθεση να παραχωρηθούν
δύο πούλμαν για την μεταφορά τους, εξασφάλισε την προσέλευση μελών πληρώματος, επιχειρηματιών,
δημοσιογράφων και τηλεοπτικών συνεργείων από το κρατικό κανάλι της Ρωσίας να παρουσιαστούν και να τιμήσουν στην
Αιτωλοακαρνανία και όχι μόνο στο μνημείο του Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος. 

Παρόλες τις προσπάθειες που έγιναν δεν ήταν εφικτή, ούτε από τον Δήμο της Ι.Π. Μεσολογγίου, ούτε από τον Δήμο Ναυπακτίας
αλλά ούτε και από το ΚΤΕΛ Δυτικής Ελλάδος και άλλους φορείς, να μεταφερθούν και
στην Αιτωλοακαρνανία, γεγονός για το οποίο η κα Αρβανίτη – Πρεβεζάνου Ευγενία, εκδήλωσε την δυσαρέσκεια της:

          - «Δυσάρεστη έκπληξη για εμένα, ήταν όταν την σημαντική και σπάνια ευκαιρία που προσφέρουν οι εκδηλώσεις η αδελφοποίηση λιμένων, την οποία σχεδόν ανέξοδα μπορούσαμε
να εκμεταλλευτούμε αναδεικνύοντας τον τόπο μας και την ιστορία του, χάθηκε.

           Δεύτερη δυσάρεστη έκπληξη, ήταν η άρνηση ακόμα και να συζητήσει η ελληνική              πλευρά από τις Ακαδημίες του Εμπορικού Ναυτικού την προσφορά του Ρώσου Πρύτανη της
Σχολής για ανταλλαγή και πρακτική εκπαίδευση των σπουδαστών, καθώς ο αρμοδίως υπεύθυνος,
θεώρησε περιττή οποιαδήποτε  συζήτηση αφού
οι σχολές καλύπτονται από την συνεργασία τους με ιδιωτικές ναυτιλιακές εταιρείες. Βέβαια δεν έλαβα καμιά απάντηση σχετικά με την εκπαίδευση των γυναικών, οι οποίες
δυσκολεύονται να βρουν εταιρεία με αιτία πολλές φορές και το χάσιμο ενός   εκπαιδευτικού
έτους από τις σπουδές τους,

           Λυπηρό να διαπιστώνω όχι απλά την απάθεια αλλά σχεδόν την άρνηση  ορισμένων
να βοηθήσουν τον τόπο και τα νιάτα.

           Το πάνω και κάτω από το αυλάκι καλά κρατεί.

           Πρέπει όλοι να αλλάξουμε, όχι αύριο, αλλά χτες….»

Α.Π.Ε/29-2-2015

Ενημερωτικά στοιχεία για το «Kruzenshtern» 

Το «Kruzenshtern» είναι τετρακάταρτος μυοδρόμωνας και το δεύτερο μεγαλύτερο ιστιοπλοϊκό που ναυπηγήθηκε αρχές του 20^ου αιώνα. Μέχρι σήμερα παραμένει μάχιμο ταξιδεύοντας στις θάλασσες του κόσμου και αποτελεί το στολίδι του Ρωσικού Ναυτικού.  

Αρχικά ονομαζόταν Padua (Πάντοβα), προς τιμήν της ιταλικης πόλης) ναυπηγήθηκε την περίοδο 1925—1926 στη Γερμανία. Tο 1946 αποδόθηκε στην ΕΣΣΔ ως μέρος των πολεμικών αποζημιώσεων και μετονομάστηκε σε Kruzenshtern, προς τιμήν του ρώσου θαλασσοπόρου Ιβάν Φίοντοροβιτς Κρουζενστέρν. Έχει πραγματοποιήσει πολλές υπερατλαντικές αποστολές, διαπόντιες εξορμήσεις αλλά και τον γύρο του κόσμου, ενώ από το 1970, έχει υπηρετήσει ως σκάφος κατάρτισης για την Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. 

Σε σταθερή βάση βρίσκεται στο Καλίνινγκραντ και το Μουρμάνσκ, στην Αλάσκα. 

26 Μαρτίου 2015 Παρουσία στην εκδήλωση μνήμης για την 189η επέτειο της εξόδου Μεσολογγίου από τον Σύλλογο Μεσολογγιτών Αττικής «Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ»

Αριστερά με τον κ. Κωνσταντίνο Ραγκούση, καθηγητή Φιλολογίας και δεξιά τον κ. Κων/τίνο Γυφτογιάννη 

Πέμπτη, 26 Μαρτίου 2015

Δ Ε Λ Τ Ι Ο    Τ Υ Π Ο Υ

Παρουσία της κα Αρβανίτη – Πρεβεζάνου Ευγενίας, πρ. βουλευτού
Αττικής και πολιτευτού Αιτωλοακαρνανίας των Ανεξάρτητων Ελλήνων, στην εκδήλωση μνήμης της 189ης επετείου της
εξόδου Μεσολογγίου από τον Σύλλογο Μεσολογγιτών Αττικής «Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ»

Την
Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015 και ώρα 19.00
στο Αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου και στα πλαίσια του Προγράμματος εκδηλώσεων μνήμης για την 189η
επέτειο της εξόδου της ηρωικής φρουράς των «ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΩΝ»
ο Σύλλογος Μεσολογγιτών Αττικής «Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ», διοργάνωσε επετειακή εκδήλωση.

Στην
εκδήλωση ο κ. Κωνσταντίνος Ραγκούσης,
καθηγητής Φιλολογίας, ανέπτυξε στην ομιλία του την «ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΣΤΗΝ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821 – 1828». Ακολούθησαν παραδοσιακοί χοροί,
που βασίζονταν σε αυθεντικά Παραδοσιακά τραγούδια «από το Έπος του
Μεσολογγίου», από το χορευτικό τμήμα του
Πολιτιστικού Ομίλου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η εκδήλωση τελείωσε με τον
ΕΘΝΙΚΟ ΥΜΝΟ. Στην είσοδο  του Αμφιθεάτρου
λειτούργησε έκθεση ξυλόγλυπτων πορτραίτων Ηρώων του 1821, των Π. και Ν. Κωνσταντινέα και
εκθεμάτων του Πολεμικού Μουσείου.

Σε όλη την διάρκεια
της εκδήλωσης, αεικίνητος ήταν ο πρόεδρος του Συλλόγου Μεσολογγιτών Αττικής «Ο
ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ», κ. Γεώργιος Αντύπας, Αντιστράτηγος
ε.α., ενώ παρευρέθησαν στην εκδήλωση ο κ. Γρίβας, πρ. Πρωθυπουργός, ο κ Αλεξ. Μητρόπουλος, Α΄
Αντιπρ. Βουλής, ο κ. Ν. Καραπάνος
Δήμαρχος Ι.Π. Μεσολογγίου,  ο   κ. Φαραντάτος,
εκπρ. ΥΕΘΑ ΓΕΣ Υ/Α κ.ά.

Μετά το τέλος της
εκδήλωσης η κα Αρβανίτη – Πρεβεζάνου Ευγενία, συζήτησε με παρευρισκόμενους φίλους και γνωστούς όπου
ανανέωσαν εκ νέου συνάντηση, την Δευτέρα 30 Μαρτίου και ώρα 11.30 π.μ., στο Α΄
Νεκροταφείο Αθηνών, όπου θα ψαλλεί επιμνημόσυνη δέηση για τα 119 χρόνια από τον
θάνατό του μεγάλου Μεσολογγίτη πολιτικού ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΤΡΙΚΟΥΠΗ. Δοθείσης
ευκαιρίας  ανέφερε:

- «Σφίχτηκε η καρδιά μου, όταν στην διάρκεια της εκδήλωσης
ο Πρόεδρος κος Αντύπας με ενημέρωσε για την 
απώλεια μιας σπουδαίας  λογοτέχνιδας, της Μεσολογγίτισσας  Ακακίας Κορδόση, για το έργο της, αν και δεν
την είχα την τιμή να την  γνωρίσω από
κοντά, όπου πάω ακολουθώ την παρότρυνσή της να μιλάω Μεσολογγίτικα. Tα συλλυπητήρια στην οικογένειά της

Ταυτόχρονα
όμως νοιώθω και εξαιρετικά τιμητική την πρόταση που μου έγινε να συμμετέχω,  φορώντας παραδοσιακή  στολή, στην εξόδεια παρέλαση με τα μέλη του συλλόγου
Μεσολογγιτών «Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ».

Θα είμαι
παρούσα. Για το Μεσολόγγι….»

Α.Π.Ε/27-3-2015

Με τον Ν. Καραπάνο, Δήμαρχο Ι.Π. Μεσολογγίου

Με τον Γεώργιο Αντύπα, Αντιστράτηγος ε.α., πρόεδρος του Συλλόγου Μεσολογγιτών Αττικής «Ο ΑΓΙΟΣ
ΣΥΜΕΩΝ» 

τον κ. Κωνσταντίνο Γυφτογιάννη και την Ευάννα Γυφτογιάννη βασικοί συντελεστές της διοργάνωσης

Απόσπασμα από παραδοσιακό
χορό, βασισμένο σε αυθεντικά παραδοσιακά τραγούδια «Από το Έπος του
Μεσολογγίου», από το χορευτικό τμήμα του Πολιτιστικού Ομίλου του Πανεπιστημίου
Αθηνών

  Ξυλόγλυπτα πορτραίτα Ηρώων του 1821, των Π. και Ν. Κωνσταντινέα

26 Μαρτίου 2015 Tα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά της Ακακίας Κορδόση

26 Μαρτίου 2015

Σφίχτηκε η καρδιά μου, μόλις
έμαθα για την  απώλεια της Ακακίας Κορδόση μιας  Μεσολογγίτισσας αρχόντισσας για την οποία έμαθα
για το έργο της, από την μητέρα μου που είναι συνομήλικη και φίλη της.

Δυστυχώς, δεν την είχα την τιμή να την  γνωρίσω από κοντά, αλλά όπου και αν πάω ακούω την παρότρυνσή
της να μιλάω Μεσολογγίτικα…

Tα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά της

Αρβανίτη Πρεβεζάνου
Ευγενία

πρ. Βουλευτής Αττικής 

25η Μαρτίου και Εθνική Επέτειος - Ιστορικά στοιχεία

 Φιλαρμονική του Δήμου Μαρκοπούλου Μεσογαίας.

Από την παρέλαση της 25ης Μαρτίου 2015

Κάθε χρόνο στις 25 Μαρτίου τιμούμε και γιορτάζουμε τον ξεσηκωμό των υπόδουλων Ελλήνων κατά του Τούρκου δυνάστη για ελευθερία και  αυτοδιάθεση. Εκ των πραγμάτων είναι η πιο σημαντική ημερομηνία στην ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας, ως αφετηρία της εθνικής παλιγγενεσίας.

Τι συνέβη, άραγε, στις 25 Μαρτίου του 1821 και την έχουμε αναδείξει ως την ημέρα της εθνικής μας εορτής; Τίποτα απολύτως λένε οι ιστορικοί. Ή σχεδόν τίποτα, για να είμαστε ακριβείς, πέρα από κάποιες αψιμαχίες. Κανένα σπουδαίο πολεμικό γεγονός που να δικαιολογεί αυτή την επιλογή. Ούτε καν η ύψωση του λαβάρου της Μονής της Αγίας Λαύρας και η ορκωμοσία των παλληκαριών από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό.

Το περιστατικό της Αγίας Λαύρας είναι ένας εθνικός μύθος. Τον οφείλουμε στον γάλλο περιηγητή και ιστορικό Φρανσουά Πουκεβίλ (1770-1838), ο οποίος συνέγραψε την τετράτομηΙστορία της Αναγεννήσεως της Ελλάδος (1824). Η ιστορία διαδόθηκε από στόμα σε στόμα, αλλά και μέσω του πίνακα Ο Όρκος της Αγίας Λαύρας (1851) του σημαντικού έλληνα ζωγράφου Θεόδωρου Βρυζάκη (1814-1878).

Άλλωστε και ο ίδιος ο Παλαιών Γερμανός δεν αναφέρει λέξη για το περιστατικό στα απομνημονεύματά του. Είναι ιστορικά εξακριβωμένο ότι εκείνη την ημέρα δεν βρισκόταν στη Μονή της Αγίας Λαύρας, αλλά στην Πάτρα, όπου όντως όρκισε τους επαναστάτες της περιοχής στην Πλατεία του Αγίου Γεωργίου.

Η επέτειος να γιορτάζουμε τον εθνικό ξεσηκωμό στις 25 Μαρτίου καθιερώθηκε στις 15 Μαρτίου 1838 από τον βασιλιά Όθωνα, προκειμένου να συνδεθεί με το εκκλησιαστικό γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Ήταν και επιθυμία τουΑλέξανδρου Υψηλάντη και της Φιλικής Εταιρείας να συνδεθεί η έναρξη της επανάστασης με μια μεγάλη εκκλησιαστική εορτή για να τονωθεί το φρόνημα των υπόδουλων Ελλήνων.

Στην πραγματικότητα, η Επανάσταση δεν ξεκίνησε στις 25 Μαρτίου 1821, αλλά λίγες μέρες νωρίτερα στην Πελοπόννησο, μία περιοχή με συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς και μικρή στρατιωτική παρουσία των Τούρκων. Ο στρατιωτικός και πολιτικός διοικητής της Πελοποννήσου (Μόρα Βαλεσί) Χουρσίτ Πασάς βρισκόταν στα Γιάννινα για να  εξοντώσει τον Αλή Πασά, ο οποίος είχε αυτονομηθεί από την Υψηλή Πύλη. Πριν από την αναχώρησή του, ο Χουρσίτ είχε λάβει διαβεβαιώσεις από τους προεστούς του Μοριά ότι οι φήμες που κυκλοφορούσαν για τον επικείμενο ξεσηκωμό των ραγιάδων ήταν ανυπόστατες.

Αχαιοί και Μανιάτες ερίζουν για το ποιος έριξε την πρώτη τουφεκιά του εθνικού ξεσηκωμού. Στις 21 Μαρτίου αρχίζει η πολιορκία των Καλαβρύτων από τον Σωτήρη Χαραλάμπη και τους Πετμεζαίους. Είναι η πρώτη πολεμική ενέργεια της Επανάστασης και θα λήξει νικηφόρα μετά από πέντε ημέρες.

Στις 23 Μαρτίου οι Μανιάτες υπό την αρχηγία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και τη συνεπικουρία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη καταλαμβάνουν την Καλαμάτα και με διακήρυξή τους κάνουν γνωστό στη διεθνή κοινότητα τον ξεσηκωμό των Ελλήνων. Την ίδια ημέρα, οι άνδρες του Αντρέα Λόντου θέτουν υπό τον έλεγχό τους τη Βοστίτσα (σημερινό Αίγιο), ενώ επαναστατικός αναβρασμός επικρατεί στην Πάτρα.  Από την Κωνσταντινούπολη με προορισμό το Άγιο Όρος αναχωρεί ο σερραίος έμπορος και φλογερός πατριώτης Εμμανουήλ Παππάς, προκειμένου να ξεκινήσει την Επανάσταση στη Μακεδονία.

Η 23η Μαρτίου είναι ο πρώτος σημαντικός σταθμός του εθνικού αγώνα  και θα μπορούσε κάλλιστα να είχε πάρει τη θέση της 25ης Μαρτίου στο εορταστικό καλεντάρι της χώρας μας.

 Περί Πηγών...

Οι πόλεις της ευτυχίας

Μετρήθηκε η ευτυχία και σας παρουσιάζουμε τα πέντε καλύτερα μέρη ανά τον κόσμο για... ευτυχισμένη ζωή!  Η έκθεση World Happiness Report κυκλοφόρησε το Σεπτέμβρη της περασμένης χρονιάς, ύστερα από μελέτη και μετρήσεις σε 150 χώρες, λαμβάνοντας υπόψη έξι βασικούς παράγοντες: το κατακεφαλήν ΑΕΠ, το προσδόκιμο υγιούς ζωής, την ύπαρξη κάποιου για να βασίζεστε, την ελευθερία για επιλογές ζωής, την έλλειψη της διαφθοράς και τη γενναιοδωρία. Όπως θα περίμενε κανείς, η έκθεση διαπίστωσε ότι οι ευτυχισμένοι άνθρωποι κερδίζουν περισσότερα στη διάρκεια της ζωής τους, είναι πιο παραγωγικοί και είναι καλύτεροι πολίτες. Θέλετε να μάθετε πού ζουν οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι;Ιδού οι 5 πιο ευτυχισμένες χώρες του κόσμου, όλες στη βόρεια Ευρώπη και μάλιστα οι 3 στη Σκανδιναβία!

Aarhus, Δανία 

Η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Δανίας βρίσκεται στην ανατολική ακτή της Γιουτλάνδης, ηπειρωτικής περιοχής της χώρας, 150 χλμ. δυτικά της Κοπεγχάγης. Ευλογημένη με μεγάλο φυσικό λιμάνι, η πόλη Aarhus έχει το μεγαλύτερο τερματικό σταθμό εμπορευματοκιβωτίων της χώρας και μια βιομηχανική προκυμαία, αλλά και μια μαρίνα αναψυχής κοντά στο κέντρο της πόλης, όπου οι κάτοικοι απολαμβάνουν θαλάσσιο σκι! Κάθε χρόνο, χιλιάδες φοιτητές καταφθάνουν στα πανεπιστήμια της πόλης για σπουδές, κρατώντας την παλαιότερη μεγάλη πόλη της Σκανδιναβίας τη νεότερη δημογραφικά. Πλήθος φεστιβάλ, μουσείων και θεατρικών παραστάσεων κρατούν τον τόπο πολιτιστικά ενεργό και αποτελούν πόλο έλξης για τους νέους, που περνούν αρκετό χρόνο στον πεζόδρομο της Vedestedet με τα μαγαζιά, τα καφέ και τα εστιατόρια. Οι πιο καλλιτεχνικές φύσεις προτιμούν τη μοντέρνα Troborg στα βόρεια του κέντρου. 

Όσλο, Νορβηγία
Ανάμεσα σε δάση και βουνά, το ήσυχο Όσλο της Νορβηγίας αποτελεί άλλη μία επιλογή ευτυχισμένης ζωής. Φύση, πολιτιστικά δρώμενα, ένα ανακαινισμένο Ekeberg Park, ένα κέντρο γεμάτο εστιατόρια, μπαρ και καταστήματα και η εντυπωσιακή Όπερα του Όσλο αποτελούν λόγο όχι μόνο για ταξίδι αλλά και για... μετακόμιση! Με μια ισχυρή οικονομία που βασίζεται στη βιομηχανία πετρελαίου, το Όσλο κατατάσσεται σταθερά μεταξύ των πιο ακριβών πόλεων στον κόσμο. 

Γενεύη, Ελβετία
Βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο της μεγάλης λίμνης της Γενεύης, κοντά στα γαλλικά σύνορα και αποτελεί παγκόσμιο οικονομικό κέντρο με δεκάδες γραφεία των Ηνωμένων Εθνών και τους μισούς κατοίκους να είναι βεβαίως ξένοι υπήκοοι. Ο ποταμός Ρήνος διασχίζει την πόλη, ενώ οι όχθες της λίμνης δίνουν στους κατοίκους την ευκαιρία για κολύμπι κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Η Παλιά Πόλη κλέβει τις εντυπώσεις και αποτελεί ένα από τα ακριβότερα μέρη να ζήσει κανείς, ενώ νότια της πόλης, στο Carouge συναντά κανείς μια ακμάζουσα πολιτιστική σκηνή και εξαιρετικά εστιατόρια. Αν και λέγεται ότι οι τιμές στο real estate της Γενεύης έχουν μειωθεί, η πόλη εξακολουθεί να συγκαταλέγεται στις πιο ακριβές για να μείνει κάποιος. 

Ουτρέχτη, Ολλανδία 
Απέχει 40 χλμ. από το Άμστερνταμ και είναι μια πόλη ολοζώντανη, γεμάτη φοιτητές, καλλιτέχνες και μουσικούς. Καφετέριες και εστιατόρια με ωραία ατμόσφαιρα, φεστιβάλ, αγορά λουλουδιών και εντυπωσιακά αξιοθέατα αποτελούν λόγο για να ζήσετε σε μια πόλη που συνδυάζει τις ανέσεις των σύγχρονων απαιτήσεων με τους χαλαρούς ρυθμούς. Η πόλη διαθέτει ένα εξαιρετικό σύστημα δημόσιας μεταφοράς και ένα νεαρό μορφωμένο λαό.

Μάλμο, Σουηδία
Πρόκειται για την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Σουηδίας. Η Παλιά Πόλη γοητεύει, ενώ τα αναπτυξιακά έργα και η αειφορία έχουν προσελκύσει εταιρίες τεχνολογίας, αρχιτέκτονες, φοιτητές και μετανάστες από όλο τον κόσμο. Κοντά στη θάλασσα και την ύπαιθρο, εύκολα "εξερευνήσιμη" με το ποδήλατο, η πόλη Μάλμο αποτελεί μια τέλεια πρόταση διαμονής. Πολύ κοντά στην Κοπεγχάγη (με την οποία συνδέεται με τη γέφυρα Oresund) και με πανέμορφα οικήματα, η σουηδική αυτή πόλη ψηφίστηκε από τους κατοίκους της ως τόπος για ευτυχισμένη ζωή.

Για λίγο δεν μπήκε στην πεντάδα των "χαρούμενων" χωρών και ο Καναδάς, που φιγουράρει πάντοτε σε αντίστοιχες έρευνες. 

ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ - ΑΓΙΑ ΛΑΥΡΑ - ΜΕΓΑ ΣΠΗΛΑΙΟ περιήγηση

Τα Καλάβρυτα είναι ορεινή κωμόπολη του νομού Αχαΐας. Είναι χτισμένα στις πλαγιές των Αροανίων (Χελμός) σε υψόμετρο 750 μέτρων. Αποτελούν έδρα του ομώνυμου δήμου και ο πληθυσμός τους σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 1.674 κάτοικοι. Τα Καλάβρυτα είναι χτισμένα στην θέση της αρχαίας Αρκαδικής πόλης Κύναιθας ή Κυναίθης. Το όνομα Καλάβρυτα (καλές βρύσες) φαίνεται να το απέκτησαν την εποχή της Φραγκοκρατίας τον 13ο αιώνα μ.Χ. όταν αποτέλεσαν έδρα μιας από τις 12 Βαρωνίες τουΠριγκιπάτου της Αχαΐας με πρώτο Βαρώνο τον Όθωνα ντε Τουρναί (Othon de Tournay) που έκτισε το κάστρο του πάνω στα ερείπια της ακρόπολης της αρχαίας Κύναιθας. Στη γαλλική παραλλαγή του Χρονικού του Μορέως αναφέρεται ως Calovrate.

Το 1430 τα Καλάβρυτα γίνονται έδρα μιας από τις τρεις ανεξάρτητες βυζαντινές ηγεμονίες (δεσποτάτα) στις οποίες είναι χωρισμένη πλέον η Πελοπόννησος, με πρώτο δεσπότη το Θωμά Παλαιολόγο. Δύο χρόνια αργότερα την δεσποτεία των Καλαβρύτων αναλαμβάνει ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο οποίος διατηρεί τη θέση αυτή μέχρι το 1443.

13 Δεκεμβρίου 2043 τα ναζιστικά στρατεύματα της Γερμανίας μπαίνουν στην πόλη των Καλαβρύτων, την καταστρέφουν και εκτελούν 1.100 ανθρώπους.

Η Σφαγή των Καλαβρύτων ήταν ουσιαστικά τα αντίποινα των Ναζί στην εκτέλεση 77 Γερμανών στρατιωτών που είχαν αιχμαλωτίσει οι αντάρτες του ΕΛΑΣ λίγες μέρες νωρίτερα.  Την εκτέλεση ανέλαβε η 117η Μεραρχία Καταδρομών η οποία στην πορεία από τις παράκτιες περιοχές της Αχαΐας μέχρι τα Καλάβρυτα έκαψαν και περίπου 1.000 σπίτια σε όσα χωριά βρήκαν μπροστά τους. Όταν οι Ναζί καταδρομείς μπήκαν στα Καλάβρυτα, κλείδωσαν τα γυναικόπαιδα στο σχολείο, το οποίο επιχείρησαν να πυρπολήσουν. Παράλληλα, διέταξαν όλους τους άνδρες άνω των 14 ετών να συγκεντρωθούν έξω από το χωριό, όπου τους εκτέλεσαν με ριπές πολυβόλων. Την επόμενη ημέρα τα ναζιστικά στρατεύματα πυρπόλησαν και το μοναστήρι της Αγίας Λαύρας.

Τα Καλάβρυτα τιμούν τη μνήμη των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας κάθε χρόνο και οι απόγονοι των θυμάτων διοργανώνουν εκδήλωση μνήμης με την παρουσία της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας.

 Η περιοχή των Καλαβρύτων συμμετείχε τόσο στην επανάσταση του 1770 όσο και του 1821. Στην πρώτη περίπτωση ο μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Παρθένιος κήρυξε την τοπική εξέγερση^[1] ενώ το 1821 στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας των Καλαβρύτων κηρύχτηκε επίσης η επανάσταση από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και τους οπλαρχηγούς της Πελοποννήσου που είχαν συγκεντρωθεί εκεί (βλ. και Δοξολογία στην Αγία Λαύρα). 

Στα Καλάβρυτα οι πολεμικές επιχειρήσεις κατά των Τούρκων που λαμβάνουν χώρα ήδη από τα μέσα Μαρτίου του 1821 κορυφώνονται με την κατάληψη της πόλης την 21 Μαρτίου 1821. Εξαιτίας του πρωταγωνιστικού τους ρόλου στην επανάσταση του 1821, τα Καλάβρυτα πυρπολήθηκαν δύο φορές από τα στρατεύματα Ιμπραήμ, το 1826 και το 1827. 

Αμερικανός προτεστάντης ιεραπόστολος που επισκέφθηκε τα Καλάβρυτα το 1829 αναφέρει τις καταστροφές αλλά διαπιστώνει από τα απομείναντα σπίτια ότι η πόλη ήταν καλοχτισμένη. Επίσης αναφέρει ότι ήταν ήδη πεποίθηση ότι η σημαία της επανάστασης υψώθηκε πρώτα στα Καλάβρυτα από τον Γερμανό. ^[2]

Στη διοικητική διαίρεση του 1836 τα Καλάβρυτα αναφέρονται με το όνομα Κυναίθη.

Σύμφωνα με μερικές πρωτεγενείς πηγές η επίσημη κήρυξη της Επανάστασης στην Πελοπόννησο έγινε στις 25 Μαρτίου 1821 ο μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανόςευλόγησε τους συγκεντρωμένους επαναστάτες και ύψωσε το λάβαρο της Επανάστασης στο θόλο του ιστορικού Ναού της Αγίας Λαύρας. Κατ' άλλες πηγές η ίδια τελετή έγινε στις 23 Μαρτίου πάλι στην Αγία Λαύρα και κατ' άλλους στην Πάτρα. Ιστορικοί του 20ού αιώνα θεωρούν ότι αυτό είναι θρύλος, βασισμένοι κυρίως στο ότι δεν αναφέρεται στα απομνημονεύματα του Π. Πατρών Γερμανού. Ωστόσο σημειώνεται από ιστορικούς που ασχολήθηκαν με αυτά ότι τα απομνημονεύματα δεν είναι πλήρη και είχαν υποστεί κακή μεταχείριση πριν τη δημοσίευσή τους.^[2] Επίσης ίδιος ο Γερμανός δεν αναφέρει την παρουσία του σε άλλα σημαντικά συμβάντα όπως η εν Καλτεζαίς Συνέλευση (1821), η Συνέλευση της Επιδαύρου, το ταξίδι του στην Ιταλία κ.ά. ενώ πουθενά δεν αναφέρει ότι ετέλεσε οποιαδήποτε ιερουργεία στο διάστημα των ετών 1820-1823 που καλύπτει στα απομνημονεύματά του (βλ. άρθρο Παλαιών Πατρών Γερμανός/Τα Απομνημονεύματα).

Δέκα χιλιόμετρα βόρεια των Καλαβρύτων, μέσα στο φαράγγι του Βουραϊκού, κολλημένο επάνω σε ένα βράχο, βρίσκεται η Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου. Ο κύριος ναός είναι σταυροειδής και είναι χτισμένος μέσα σε ένα μεγάλο κοίλωμα του βράχου. Στο εσωτερικό του σώζονται αγιογραφίες, οι οποίες χρονολογούνται από το 1653, το ξυλόγλυπτο τέμπλο και ο άμβωνας. Στο ναό φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της δεξιοκρατούσας, έργο του 4ου αιώνα, που αποδίδεται στον Ευαγγελιστή Λουκά. Το μοναστήρι γιορτάζει το δεκαπενταύγουστο στη μνήμη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.Το Μέγα Σπήλαιο υπήρξε κέντρο της Επανάστασης του 1821 και η στιγμή, που έμεινε στην Ιστορία ως η πιο σημαντική, ήταν η απόκρουση του Ιμπραήμ το 1827. Το μοναστήρι καταστράφηκε πάρα πολλές φορές ενώ πιο πρόσφατη είναι η πυρκαγιά του 1943.Η Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου είναι ανδρική και δέχεται πάρα πολλούς επισκέπτες καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, που έρχονται για να προσκυνήσουν την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας και τα πολλά ιερά λείψανα αγίων, αλλά και να επισκεφθούν το μουσείο με τα κειμήλια του αγώνα του 1821.Λόγω του αδούλωτου φρονήματος των μοναχών, του μοναδικού τοπίου, στο οποίο είναι η χτισμένο το Μοναστήρι και του ρόλου, που διαδραμάτισε κατά την Επανάσταση, η Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου κατέχει μία από τις πλέον εξέχουσες θέσεις ανάμεσα στα γνωστότερα Μοναστήρια του ελληνικού χώρου. Φθάνοντας κάποιος εκεί, αντικρίζει έναν άγριο και απότομο βράχο ύψους 120 μέτρων, που στην κορυφή του υπάρχει ένας πολύ παλιός πύργος. Στον βράχο αυτό, έχει βρει καταφύγιο το  Μέγα Σπήλαιο, του οποίου η πρόσοψη καλύπτεται από κελιά. Το μοναστήρι κατά την παράδοση ιδρύθηκε το 362 μ. Χ από τους μοναχούς Συμεών και Θεόδωρο στη θέση, που βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας στο βάθος της σπηλιάς, εκεί όπου υπάρχει η πηγή. Η εικόνα βρέθηκε από μια βοσκοπούλα και είναι φτιαγμένη από μαστίχα και κερί.Αρκετά χρόνια αργότερα το Μέγα Σπηλαίο κάηκε από τους εικονομάχους και το 1285 ο Ανδρόνικος Παλαιολόγος το ανοικοδόμησε. Τότε, άρχισε να γίνεται ένα από τα πλουσιότερα μοναστήρια. Η δεύτερη φορά που κάηκε ήταν το 1400 ενώ κατά την τρίτη φορά το 1600 κάηκε η εκκλησία και η πολύτιμη βιβλιοθήκη, που φιλοξενούσε σπάνια χειρόγραφα.Η Ιερά Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, όμως, κάηκε και για τέταρτη φορά το 1934, με αποτέλεσμα να καταστραφούν όλα τα κειμήλια ανεκτίμητης αξίας. Ανοικοδομήθηκε το 1936, αλλά πυρπολήθηκε και λεηλατήθηκε από τους Γερμανούς το Δεκέμβρη του 1943.Οι Γερμανοί εκτέλεσαν τους 22 μοναχούς και όλο το προσωπικό της μονής και πέταξαν τα πτώματά τους από ένα διπλανό γκρεμό.