Η φυλή και η πατρίδα της πρέπει να σπουδάζονται μαζί.

"Η
φυλή η ελληνική, όσο και να ανακατώθηκε με άλλες φυλές, δεν έχασε το εγώ της
και γι αυτό έμεινε ελληνικό έθνος από τον παμπάλαιο καιρό ίσαμε σήμερα. Άλλαξε,
ναι, μα δε γέρασε, γιατί οι φυλές δε γερνούν, μόνο ξεφτούνε κάποτε, ξεχάνονται
και χάνονται.

Αλλά
η ελληνική φυλή ως τώρα δε λησμονήθηκε, δε χάθηκε, δεν ξέφτησε, πάντα
ανανεώνεται και θυμάται και ζει ξέχωρα από τις άλλες.

Η
τύχη και οι περιστάσεις και οι πολιτικοί θεσμοί και  οι θρησκείες δεν ορίζουν αυτά τον προορισμό της φυλής.

Ο χαρακτήρας της κι ο νους της, οι
κληρονόμοι, αυτοί την κυβερνούν.

Μπορεί να μελετηθεί η ράτσα σαν κάτι
απόλυτο, ξεχωριστό από τα σημάδια του πολιτισμού ή της απολιτισιάς της;

Ξεχωριστό από τα δημιουργήματά της, από
την παράδοσή της, από τους αποθαμένους της;

Ξεχωριστό από το χώμα, που επάνω του
καρφώνεται και κλώθει τη ζωή της;

Η φυλή και η πατρίδα της πρέπει να
σπουδάζονται μαζί." 

Ίων Δραγούμης – ΟΣΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ