Ο σε­ξι­σμός και στα βου­λευ­τι­κά έ­δρα­να

Σκίτσο: του Βαγγέλη Χερουβείμ



Ο πο­λι­τι­κός πο­λι­τι­σμός, ό­πως δια­πι­στώ­νου­με ό­πο­τε πα­ρα­κο­λου­θή­σου­με συ­νε­δρία­ση της Ολο­μέ­λειας της Βου­λής, πέ­θα­νε. Ζή­τω ο κα­νι­βα­λι­σμός! Την πε­ρα­σμέ­νη βδο­μά­δα βου­λευ­τές και πο­λι­τι­κά στε­λέ­χη ε­πι­τέ­θη­καν με σε­ξι­στι­κά σχό­λια στις βου­λεύ­τριες Ζωή Κων­στα­ντο­πού­λου, Ρα­χήλ Μα­κρή και Θε­ο­δώ­ρα Τζά­κρη, α­ντί να κρί­νουν πο­λι­τι­κά την ό­ποια πρά­ξη τους. Ενδει­κτι­κά α­να­φέ­ρου­με: «Δεν εί­ναι τρέ­ντι το τα­γιέρ που φό­ρε­σε η κ. Τζά­κρη. Θα πα­λιώ­σει πο­λύ γρή­γο­ρα» [Π. Κου­κου­λό­που­λος, κοι­νο­βου­λευ­τι­κός εκ­πρό­σω­πος ΠΑ­ΣΟ­Κ], «Όταν έ­χεις μια κυ­ρία α­πό τη Βου­λή που ό­χι μό­νο σκαρ­φα­λώ­νει αλ­λά κά­θε­ται πά­νω στα κά­γκε­λα που εί­ναι και μυ­τε­ρά...Και η άλ­λη κυ­ρία φω­νά­ζει βοή­θεια, ε­νώ μπρο­στά της εί­ναι κα­μιά 10α­ριά πο­λύ ό­μορ­φα παι­διά α­πό τα ΜΑ­Τ, που της έ­χουν γυ­ρι­σμέ­νη την πλά­τη» [Θ. Πά­γκα­λος], «Εί­ναι ω­ραία γυ­ναί­κα, αρ­κεί να μην την α­κούς ό­ταν μι­λά­ει...» [Μ. Ανδρου­λά­κης], Θα μας λεί­ψουν οι Manolo Blahnik >γό­βες >της κ. >Τζά­κρη [«κυ­βερ­νη­τι­κές πη­γές»]. Ζη­τή­σα­με α­πό βου­λεύ­τριες ό­λων των κομ­μά­των να κά­νουν στην «Επο­χή» μία δή­λω­ση για το ζή­τη­μα. Δυ­στυ­χώς, α­πό το ΚΚΕ και τους Ανε­ξάρ­τη­τους Έλλη­νες, πα­ρά τις ε­πί­μο­νες ο­χλή­σεις μας, δεν κα­τα­φέ­ρου­με να έ­χου­με μία δή­λω­ση και γι αυ­τό α­που­σιά­ζει η δι­κή τους φω­νή α­πό το θέ­μα.





Επι­μέ­λεια: Ιωάν­να Δρό­σου



Κα­τε­ρί­να Πα­πα­κώ­στα, Νέα Δη­μο­κρα­τία: Δεν συ­νά­δει με τις πο­λι­τι­κές ι­σό­τη­τας που προω­θού­με



Οι πο­λι­τι­κοί θα πρέ­πει να κρί­νο­νται με βά­ση τις πο­λι­τι­κές τους α­πό­ψεις, τις πο­λι­τι­κές τους δρά­σεις και τη γε­νι­κό­τε­ρη πο­λι­τι­κή συ­μπε­ρι­φο­ρά τους. Ο,τι­δή­πο­τε άλ­λο πα­ρεκ­κλί­νει α­πό τη στά­ση αυ­τή και κά­νει δια­κρι­τή, σε βά­ρος τους, με­τα­χεί­ρι­ση, λό­γω του φύ­λου τους, δε συ­νά­δει με τις πο­λι­τι­κές ι­σό­τη­τας, τις ο­ποίες η χώ­ρα και ε­μείς, ως πο­λι­τι­κοί στη­ρί­ζου­με και προω­θού­με. Έχω βιώ­σει προ­σω­πι­κά, α­πα­ρά­δε­κτη συ­μπε­ρι­φο­ρά, λό­γω φύ­λου, ε­ντός του Κοι­νο­βου­λίου και μά­λι­στα πρό­σφα­τα, κα­τά τη συ­ζή­τη­ση της πρό­τα­σης δυ­σπι­στίας.



Μα­ρία Ρε­πού­ση, ΔΗ­ΜΑ­Ρ: Πα­λαιό­τε­ρα τις έ­και­γαν στην πυ­ρά



Οι ε­πι­θέ­σεις στη βά­ση του φύ­λου, αυ­τό που α­πο­κα­λού­με σε­ξι­σμό και που κυ­ρίως αν ό­χι α­πο­κλει­στι­κά στρέ­φε­ται κα­τά του φύ­λου των γυ­ναι­κών εί­ναι μια α­πό τις μορ­φές βίας κα­τά των γυ­ναι­κών. Αυ­τό που γί­νε­ται κα­τά των γυ­ναι­κών πο­λι­τι­κών, των βου­λευ­τριών συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων, ο πο­λι­τι­κός σε­ξι­σμός, εί­ναι μια α­πό τις εκ­δο­χές του. Οι γυ­ναί­κες στο κοι­νο­βού­λιο δεν α­πο­τε­λούν ε­ξαί­ρε­ση. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, ο σε­ξι­σμός βιώ­νε­ται α­πό ό­λες τις γυ­ναί­κες στην κα­θη­με­ρι­νό­τη­τά τους, στις ερ­γα­σια­κές τους σχέ­σεις, στην οι­κο­γέ­νειά τους εν­δε­χο­μέ­νως, α­κό­μα και ό­ταν δεν συ­νει­δη­το­ποιεί­ται ως τέ­τοιος, διό­τι συ­νι­στά συ­νέ­πεια των κοι­νω­νι­κών σχέ­σεων κυ­ριαρ­χίας των αν­δρών πά­νω στις γυ­ναί­κες και ταυ­τό­χρο­να τις ε­μπε­δώ­νει και τις διαιω­νί­ζει.

Συ­νει­δη­τά ή α­συ­νεί­δη­τα, ρη­τά ή άρ­ρη­τα, ο σε­ξι­σμός ό­πως και κά­θε μορ­φή βίας κα­τά των γυ­ναι­κών α­πο­σκο­πεί στη στέ­ρη­ση των δι­καιω­μά­των τους και στην πλή­ρη υ­πο­τα­γή τους. Λέει, με άλ­λα λό­για, σε ό­σες δια­φο­ρο­ποιού­νται, σε ό­σες δεν συμ­μορ­φώ­νο­νται, να πά­ψουν να το κά­νουν, δια­φο­ρε­τι­κά εί­ναι... και θα υ­πο­στούν τις συ­νέ­πειες. Πα­λαιό­τε­ρα τις χα­ρα­κτή­ρι­ζαν μά­γισ­σες και τις έ­και­γαν στην πυ­ρά.

Η πο­λι­τεία αλ­λά και η κοι­νω­νία των πο­λι­τών ο­φεί­λει να προ­στα­τεύει τους πο­λί­τες της, στην προ­κει­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση τους πο­λί­τες γυ­ναί­κες, α­πό τη βία α­κό­μα κι αν αυ­τή εί­ναι λε­κτι­κή και συμ­βο­λι­κή και ό­χι σω­μα­τι­κή. Εξάλ­λου το πέ­ρα­σμα α­πό τη μια στην άλ­λη δεν έ­χει σύ­νο­ρα. Πολ­λοί ε­πι­κα­λού­νται την ε­λευ­θε­ρία της έκ­φρα­σης, την ε­λευ­θε­ρία της καλ­λι­τε­χνι­κής έκ­φρα­σης, τη γε­λοιο­γρα­φία ή το χιού­μορ. Πι­στεύω, θέ­λω να πι­στεύω, ό­τι οι πο­λι­τι­σμέ­νες κοι­νω­νίες, οι κοι­νω­νίες με α­να­πτυγ­μέ­νο αί­σθη­μα ευ­θύ­νης α­πέ­να­ντι στις δια­κρί­σεις και στη βία έ­χουν ε­πι­λύ­σει το δί­λημ­μα. Δεν γε­λά­ει πια κα­νείς σή­με­ρα με τις γε­λοιο­γρα­φίες κα­τά των μαύ­ρων, ού­τε ε­πι­κα­λεί­ται την ε­λευ­θε­ρία της καλ­λι­τε­χνι­κής έκ­φρα­σης. Εξάλ­λου και αυ­τή η καλ­λι­τε­χνι­κή δη­μιουρ­γία εί­ναι α­νοι­κτή στην κρι­τι­κή των πο­λι­τών. Και δεν εί­ναι α­νε­ξάρ­τη­τα α­πό το πε­ριε­χό­με­νο και τα μη­νύ­μα­τα που εκ­πέ­μπει.

Με την ευ­και­ρία, να θυ­μί­σω ε­δώ ό­τι ρα­τσι­σμός και σε­ξι­σμός μα­ζί με τον ε­θνι­κι­σμό συ­νι­στούν τους πυ­λώ­νες του να­ζι­σμού και τρέ­φουν τη να­ζι­στι­κή ι­δε­ο­λο­γία. Όσοι και ό­σες λοι­πόν θεω­ρούν ό­τι έ­χου­με πρό­βλη­μα ως κοι­νω­νία θα πρέ­πει κα­τά τη γνώ­μη μου να εί­ναι πε­ρισ­σό­τε­ρο προ­σε­κτι­κοί στις εκ­δη­λώ­σεις του σε­ξι­σμού και να τον α­να­γνω­ρί­ζουν α­κό­μα και αν προέρ­χε­ται α­πό την «προο­δευ­τι­κή» πλευ­ρά, α­κό­μα και ό­ταν εκ­πο­ρεύε­ται α­πό τους ί­διους.



Αφρο­δί­τη Στα­μπου­λή, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ: Στο στό­χα­στρο ό­σες αμ­φι­σβη­τούν
τα στε­ρεό­τυ­πα



Η αμ­φι­σβή­τη­ση των στε­ρεό­τυ­πων ρό­λων των φύ­λων δεν υ­πήρ­ξε κα­τά τις τε­λευ­ταίες δε­κα­ε­τίες προ­τε­ραιό­τη­τα των πο­λι­τι­κών δυ­νά­μεων, α­κό­μη και των θεω­ρού­με­νων προο­δευ­τι­κών, αλ­λά ού­τε και συ­γκρό­τη­σε έ­να ι­σχυ­ρό φε­μι­νι­στι­κό κί­νη­μα με α­πο­τε­λε­σμα­τι­κή πα­ρέμ­βα­ση. Επό­με­νο εί­ναι οι γυ­ναί­κες που αμ­φι­σβη­τούν έ­μπρα­κτα έ­στω και κά­ποιες ό­ψεις αυ­τών των στε­ρε­ο­τύ­πων να βρί­σκο­νται στο στό­χα­στρο σε­ξι­στι­κών ε­πι­θέ­σεων ποι­κί­λων ει­δών και προ­ε­λεύ­σεων. Οι ε­πι­θέ­σεις που α­φο­ρούν στην εμ­φά­νι­ση ό­σων γυ­ναι­κών παί­ζουν ρό­λο στη δη­μό­σια ζωή, εί­τε πρό­κει­ται για την κε­ντρι­κή πο­λι­τι­κή σκη­νή εί­τε για άλ­λους το­μείς, δεν εί­ναι κά­τι και­νούρ­γιο. Αυ­τό που τις κά­νει φθο­ρο­ποιούς εί­ναι η βα­ρύ­τη­τα, την ο­ποία τα ΜΜΕ έ­χουν πεί­σει έ­να ση­μα­ντι­κό κομ­μά­τι της κοι­νω­νίας να δί­νει στο lifestyle και οι α­πε­ριό­ρι­στες δυ­να­τό­τη­τες α­να­πα­ρα­γω­γής τους (βελ­τιω­μέ­νης και ε­πηυ­ξη­μέ­νης πολ­λές φο­ρές) που πα­ρέ­χει το δια­δί­κτυο.

Η α­πο­δο­κι­μα­σία του φαι­νο­μέ­νου α­πό γυ­ναι­κείες συλ­λο­γι­κό­τη­τες και α­πό κά­θε πο­λι­τι­κό υ­πο­κεί­με­νο, που α­ντι­λαμ­βά­νε­ται το ρό­λο του ε­νταγ­μέ­νο στο ό­ρα­μα της κοι­νω­νι­κής α­πε­λευ­θέ­ρω­σης συ­νο­λι­κά, εί­ναι α­να­γκαία και ε­πι­θυ­μη­τή. Επί της ου­σίας, ό­μως, αν στη δε­κα­ε­τία του '70 η α­πά­ντη­ση των γυ­ναι­κών στην α­πει­λή ό­τι η α­πε­λευ­θέ­ρω­ση που διεκ­δι­κού­σαν θα τις ε­μπό­δι­ζε να εί­ναι τέ­λειες νοι­κο­κυ­ρές, ή­ταν «κάψ­τε τη σφουγ­γα­ρί­στρα», σή­με­ρα η α­πά­ντη­ση των γυ­ναι­κών, που θέ­λουν να συμ­με­τέ­χουν στη δη­μό­σια ζωή πα­ρα­μέ­νο­ντας ο ε­αυ­τός τους, δεν μπο­ρεί πα­ρά να εί­ναι «γράψ­τε τον λαϊφστυ­λί­στα», εί­τε το ορ­μη­τή­ριό του εί­ναι μπλο­γκ, εί­τε με­ση­με­ρια­νά­δι­κο, εί­τε στή­λη «σο­βα­ρής» ε­φη­με­ρί­δας εί­τε α­κό­μη και τα ί­δια τα βου­λευ­τι­κά έ­δρα­να.



Εύη Χρι­στο­φι­λο­πού­λου, ΠΑ­ΣΟ­Κ: Το φαι­νό­με­νο υ­πάρ­χει πα­ντού



Όταν συμ­με­τέ­χεις στα κοι­νά, κρί­νε­σαι.  Αλλά η κρί­ση πρέ­πει να α­φο­ρά ό­χι τα ρού­χα, την αι­σθη­τι­κή ή το φύ­λο αλ­λά την ποιό­τη­τα του λό­γου και την α­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα των έρ­γων. Τον τρό­πο που ε­πι­λέ­γεις να πο­λι­τεύε­σαι, να στη­ρί­ζεις ή να α­ντι­στέ­κε­σαι. Οι βου­λευ­τές δρουν πο­λι­τι­κά και πο­λι­τι­κά κρί­νο­νται - εί­τε ά­ντρες εί­ναι, εί­τε γυ­ναί­κες.

Το φαι­νό­με­νο των σε­ξι­στι­κών ε­πι­θέ­σεων, με θύ­μα­τα γυ­ναί­κες, υ­πάρ­χει πα­ντού – η ελ­λη­νι­κή Βου­λή α­σφα­λώς και δεν θα α­πο­τε­λού­σε ε­ξαί­ρε­ση. Η α­ντι­με­τώ­πι­σή του βρί­σκε­ται στην ι­κα­νό­τη­τα α­πά­ντη­σης με σα­φείς πο­λι­τι­κούς κα­νό­νες –τρό­πος α­πεί­ρως α­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τε­ρος α­πό μια πλη­γω­μέ­νη δια­μαρ­τυ­ρία.

Απέ­να­ντι στην, ευ­ρέως δια­δε­δο­μέ­νη, ά­πο­ψη που ε­ξα­κο­λου­θεί να θεω­ρεί τον σε­ξι­σμό μια - κοι­νω­νι­κά α­πο­δε­κτή - πρα­κτι­κή, πρέ­πει να υ­πάρ­χουν γυ­ναί­κες που δεν πα­ρα­πο­νού­νται, αλ­λά διεκ­δι­κούν με­γα­λύ­τε­ρο με­ρί­διο ευ­θύ­νης και συμ­με­το­χής στη δη­μό­σια ζωή.





Στό­χος, η α­φύ­πνι­ση ό­λων μας



Με α­φορ­μή τις αυ­ξα­νό­με­νες σε­ξι­στι­κές ε­πι­θέ­σεις ε­να­ντίον των γυ­ναι­κών με­λών του Ελλη­νι­κού Κοι­νο­βου­λίου, ο Πο­λι­τι­κός Σύν­δε­σμος Γυ­ναι­κών α­πο­δο­κι­μά­ζει έ­ντο­να τέ­τοιες ε­νέρ­γειες και υ­πεν­θυ­μί­ζει ό­τι οι γυ­ναί­κες πο­λι­τι­κοί, ό­πως και οι ά­ντρες συ­νά­δελ­φοί τους, κρί­νο­νται για τον πο­λι­τι­κό τους λό­γο και έρ­γο. Η στο­χο­ποίη­ση των γυ­ναι­κών για την εμ­φά­νι­ση τους και τη συ­μπε­ρι­φο­ρά τους εί­ναι α­πο­λύ­τως κα­τα­κρι­τέα. Η συ­στη­μα­τι­κή προ­σπά­θεια α­πα­ξίω­σης των γυ­ναι­κών στους το­μείς στους ο­ποίους δρα­στη­ριο­ποιού­νται με σε­ξι­στι­κά σχό­λια και υ­πο­νοού­με­να δεν έ­χει θέ­ση σε δη­μο­κρα­τι­κούς θε­σμούς και εί­ναι ευ­θύ­νη ό­λων μας να την ε­ξα­λεί­ψου­με.  Ο Πο­λι­τι­κός Σύν­δε­σμος Γυ­ναι­κών, ως δια­κομ­μα­τι­κό όρ­γα­νο, θα συ­νε­χί­σει α­κό­μη πιο α­πο­φα­σι­στι­κά τις δρά­σεις του προς αυ­τή την κα­τεύ­θυν­ση, σε συ­νερ­γα­σία με την κοι­νω­νία των πο­λι­τών, τις μη-κυ­βερ­νη­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις, τα πο­λι­τι­κά κόμ­μα­τα και άλ­λους φο­ρείς με στό­χο την ου­σια­στι­κή α­φύ­πνι­ση και δρα­στη­ριο­ποίη­ση ό­λων μας.



Ζέ­φη Δη­μα­δά­μα, Γε­νι­κή Γραμ­μα­τέ­ας
Πο­λι­τι­κού Συν­δέ­σμου Γυ­ναι­κών





http://epohi.gr/portal/politiki/15274-o-se-ksi-smos-kai-sta-vou-lev-ti-ka-e-dra-na