ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ''Είναι κρίμα να χαθεί ένα τέτοιο έθνος!''

Τώρα τίποτε δεν θα είχαμε, αν δεν θυσιάζονταν εκείνοι. Και κάνω μια σύγκριση· πώς τότε, ενώ κινδύνευε η ζωή τους, κρατούσαν την πίστη τους, και πώς τώρα, χωρίς καμιά πίεση, όλα τα ισοπεδώνουν!

Όσοι δεν έχουν χάσει την εθνική τους ελευθερία, δεν καταλαβαίνουν.

Τους λέω: «Ο Θεός να φυλάξει να μην έρθουν οι βάρβαροι και μας ατιμάσουν!»

Και μου λένε: «Και τι θα πάθουμε;»

Γέροντας Παΐσιος (1992): «Είναι κρίμα να χαθεί ένα τέτοιο έθνος!»

Ακούς κουβέντα; Άντε να λείψετε, χαμένοι άνθρωποι!

Τέτοιοι είναι οι άνθρωποι σήμερα.

Δώσ’ τους χρήματα, αυτοκίνητα, και δεν νοιάζονται ούτε για την πίστη ούτε για την τιμή ούτε για την ελευθερία.

«Και βλέπουμε τώρα, όπως πριν αρχίσει ένας πόλεμος στέλνουν ατομικές προσκλήσεις, έτσι και ο Θεός με ατομικές προσκλήσεις μαζεύει ανθρώπους»…

Την Ορθοδοξία μας σαν Έλληνες την οφείλουμε στον Χριστό και τους αγίους Μάρτυρες και Πατέρες της Εκκλησίας μας· και την ελευθερία μας την οφείλουμε στους ήρωες της Πατρίδας μας, που έχυσαν το αίμα τους για μας. Αυτήν την αγία κληρονομιά οφείλουμε να την τιμήσουμε και να την διατηρήσουμε και όχι να την εξαφανίσουμε στις μέρες μας.

Είναι κρίμα να χαθεί ένα τέτοιο έθνος!

Και βλέπουμε τώρα, όπως πριν αρχίσει ένας πόλεμος στέλνουν ατομικές προσκλήσεις, έτσι και ο Θεός με ατομικές προσκλήσεις μαζεύει ανθρώπους,  για να κρατηθεί κάτι και να σωθεί το πλάσμα Του.

Δεν θα αφήσει ο Θεός,  αλλά πρέπει και εμείς να κάνουμε ό,τι μπορούμε ανθρωπίνως, και για ό,τι δεν μπορούμε να κάνουμε ανθρωπίνως,  να κάνουμε προσευχή να βοηθήσει ο Θεός.»¨

Τάλαντο

"Ζαγορίσια Γυναίκα του 1940"

Στην είσοδο του
Ζαγορίου και του κάμπου των Ασπραγγέλλων, στο ύψωμα Ροντοβάνι, έχει
κατασκευασθεί το μνημείο της «Ζαγορίσιας Γυναίκας
του 1940», προς τιμή όλων των γυναικών του Ζαγορίου, οι οποίες βοήθησαν,
με κάθε δυνατό τρόπο, τους στρατιώτες μας, κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο του
1940. 

Οι Ζαγορίσιες γυναίκες, αψηφώντας τους κινδύνους του πολέμου και τις
άσχημες καιρικές συνθήκες, κουβαλούσαν στην πλάτη τους, μέσα από δύσβατα και
κακοτράχαλα μονοπάτια, πολεμοφόδια και τρόφιμα, για να εφοδιάζουν τους
στρατιώτες, που πολεμούσαν στην πρώτη γραμμή.
Η «Ζαγορίσια Γυναίκα», στέκεται
σήμερα εκεί, στο ύψωμα Ροντοβάνι, κοιτάζοντας προς  το Καλπάκι και τα
Βορειοηπειρωτικά βουνά, τους μαρτυρικούς τόπους του έπους του 1940, όπου ο
ελληνικός στρατός ταπείνωσε τα στρατεύματα του Μουσολίνι κι εμείς όλοι περνάμε
από κει χωρίς, τις περισσότερες φορές, να δίνουμε καμία σημασία.

Τώρα λοιπόν,
που πλησιάζει η επέτειος του ΟΧΙ, αν περάσουμε από το άγαλμα της «Ζαγορίσιας
Γυναίκας», ας σταματήσουμε να την ατενίσουμε για λίγο κι ας αφήσουμε δίπλα της
έστω και λίγα αγριολούλουδα, ως φόρο τιμής σε όλες τις ανώνυμες αγωνίστριες
γυναίκες του έπους του 1940!

πηγή:http://iliochori.blogspot.gr/2010/10/blog-post_5668.html

Charisma

Παγκράτιον: Το απόλυτο ελληνικό μαχητικό άθλημα

Το Παγκράτιο άθλημα είναι το αρχαιότερο στον κόσμο άθλημα πολεμικών και μαχητικών τεχνών, η αρχή του χάνεται στα βάθη της ελληνικής φυλής. Η σύνθεση του ονόματος του παγκρατίου προσδιορίζει και την ουσία του αθλήματος, Παν + κράτος δηλ. ο τα πάντα κρατών και μεταφορικά αυτός που κατέχει την υπέρτατη δύναμη και γνώση.

Το παγκράτιο χωρίζεται σε δύο κύρια μέρη, στο άνω ή ορθοστάδην και στο κάτω ή αλίνδησιν παγκράτιο. Ορισμένοι προσδιορίζουν αυτή την αρχή στη δωδέκατη χιλιετία π.χ. Μέχρι σήμερα οι παλαιότερες παραστάσεις-μαρτυρίες έχουν βρεθεί σε αρχαίο ρητό του 1700π.χ., στην Αγία Τριάδα στην Κρήτη.          

Ως εφευρέτες του Παγκρατίου αναφέρονται ο Ηρακλής και ο Θησέας. Άθλημα ιδιαίτερα σκληρό, επιβλητικό, θεαματικό κατεξοχήν αμυντικό, με έντονη την κίνηση και την άμιλλα, με χαρακτηριστική ελευθερία στην εφευρετικότητα κινήσεων και τεχνασμάτων.

Ξεκίνησε ως καθαρά πολεμικό αγώνισμα και διατηρήθηκε ως τέτοιο μόνο στη Σπάρτη, γι αυτό και δεν έγινε αμέσως δεκτό στους Ολυμπιακούς αγώνες, διότι το πνεύμα αυτών των αγώνων είναι ειρηνικό και όχι πολεμικό.

Μετά από πολύχρονες προσπάθειες και αφού αφαιρέθηκαν τα στοιχεία πού του έδιναν χαρακτήρα άγριας συμπλοκής και συμπεριλήφθηκε στους Ολυμπιακούς αγώνες, από την 33η Ολυμπιάδα το 648π.χ. και έγινε σε λίγο καιρό όπως αναφέρει ο Φιλόστρατος των εν Ολυμπία το κάλλιστον. Πρώτος νικητής ήταν ο Λύγδαμις από τις Συρακούσες.

Σύμφωνα δε με τον Στοβαίο η πόλη που είχε Ολυμπιονίκη στο Παγκράτιο γκρέμιζε μέρος από τα τείχη της για να τον υποδεχθούν.

Σήμερα το παγκράτιο άθλημα ανανεωμένο και με τις επίμονες προσπάθειες της Ελληνικής Ομοσπονδίας Παγκρατίου Αθλήματος (Ε.Ο.Π.Α.) και της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας (WPAF) έχει αναλάβει την διάδοση του αθλήματος στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο με κύριο στόχο να βρει το Παγκράτιο πάλι την θέση του στους Ολυμπιακούς αγώνες.

Ο ιστορικός Φιλόστρατος αναφέρει το παγκράτιο σαν «το πιο άξιο άθλημα των Ολυμπιάδων και τη σπουδαιότερη προετοιμασία των πολεμιστών». Η ονομασία του προέρχεται από το συνδυασμό των αρχαιοελληνικών λέξεων «παν» και «κράτος» και υποδηλώνει «με όλη τη δύναμη».  

Ο εκπαιδευμένος στο παγκράτιο ήταν πανίσχυρος. Κατά τον Πλούταρχο αυτός που επινόησε την τεχνική του παγκρατίου ήταν ο Θησέας, που με αυτό νίκησε τον Μινώταυρο, τον άγριο ταύρο που φύλαγε το «Λαβύρινθο» στο ανάκτορο της Κνωσσού, στο Ηράκλειο Κρήτης. Ο περιηγητής Παυσανίας αναφέρει ότι ο ημίθεος Ηρακλή επινόησε το παγκράτιο.

Με την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στη Μικρά Ασία, Περσία, Ινδία και Θιβέτ, οι στρατιώτες του δίδαξαν το παγκράτιο άθλημα στους λαούς αυτών των Ασιατικών χωρών. Την πατρότητα του παγκρατίου σε όλα τα αγωνίσματα των μαχητικών τεχνών, την έχουν αναγνωρίσει μορφωμένοι ιστορικοί των τεχνών αυτών, όπως ο Μασουτάτσου Ογιάμα, ο ιδρυτής της τεχνικής του αθλήματος «Κιόκου Σιν Κάι» στο σύγγραμμά του «Ζωτικό Καράτε». 

(diadrastiko)

  

Την ΚΛΕΨΙΑ την ονόμασαν ΦΟΡΟ! Το ΧΑΡΑΤΣΙ..........ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ! Τα ΚΕΡΔΗ.....