Σε «εργασιακούς μεσίτες» για τους Ο.Τ.Α μετατρέπονται κάποιοι σύλλογοι με όφελος 5% . Η κοινωνία των Πολιτών δέχεται ακόμα μια φορά ύπουλα χτυπήματα. Το «νόμιμον» δεν είναι και «ισόνομον»

Συνέντευξη περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ



1) Πως πιστεύετε ότι πρέπει να λειτουργήσει το πρόγραμμα «Κοινωφελής Εργασία» ;

Η ανακοίνωση για το πρόγραμμα «Κοινωφελής Εργασία» στηρίζει την απασχόληση, προσφέροντας άμεσες λύσεις στην τοπική κοινωνία με την υλοποίηση προτάσεων όχι απλά τοπικών φορέων αλλά και απλών ενεργών πολιτών. Οι τοπικοί σύλλογοι, μπερδεύτηκαν ανάμεσα σε πρωτόγνωρες για αυτούς, έννοιες όπως «επιχειρησιακός σχεδιασμός, επιλεξιμότητα, διαχειριστική επάρκεια η οποία απαιτεί και πρόσληψη υπαλλήλου από μέρους τους και οι περισσότεροι μέχρι τώρα λειτουργούν κατά το πλείστον στηριζόμενοι στην εθελοντική προσφορά, συνεπώς αδυνατούν να γίνουν συμπράττοντες καθόσον δεν διαθέτουν ούτε το απαραίτητο προσωπικό ούτε τα κονδύλια στήριξης μιας δράσης κοινωφελούς εργασίας.

Εφόσον αποδεδειγμένα λειτουργούν προσφέροντας στην τοπική κοινωνία θα έπρεπε να στηριχτούν από τις Δημοτικές Αρχές ενισχύοντας την βιωσιμότητα τους. Νομίζω άλλωστε ότι εκεί βρίσκεται και η φιλοσοφία του προγράμματος. Αντί λοιπόν οι ΟΤΑ να χαρτογραφούν τις ανάγκες τους σε εποχιακό προσωπικό, θα έπρεπε να δημιουργήσουν ξεχωριστές και καινοτόμες θέσεις απασχόλησης στην περιοχή τους, στηρίζοντας τους συλλόγους στις δράσεις τους.

Μην ξεχνάμε ότι στην Αττική για τους δικαιούχους κοινωφελών δράσεων στην τοπική κοινωνία αντιστοιχούν περίπου 36.000.000 ευρώ από το Ε.Κ.Τ (Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Ταμείο). Αντίθετα αναρωτιέμαι γιατί οι ΟΤΑ διεκδικούν αυτές τις θέσεις κοινωφελούς εργασίας ενώ πρέπει να καταθέσουν προτάσεις για να ξεπεραστεί, το όριο του 3,7% απορροφητικότητας των κονδυλίων από το ΕΣΠΑ και τα 170.000.000 ευρώ που δικαιούνται μέχρι τέλους του χρόνου;

Ελπίζω στην Επιτροπή, η οποία θα απαρτίζεται από στελέχη της Γενικής Γραμματείας Διαχείρισης Κοινοτικών και Άλλων Πόρων του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, εφόσον θα εγκρίνει τα προγράμματα μέσω της διαδικασίας της σύγκρισης να ακυρώσει τους εκτρεπόμενους.

2) Αρκετοί μιλούν για προσωπικές διευθετήσεις και φαινόμενα "αρπαχτής" γύρω από τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας. Συμφωνείτε με αυτήν την άποψη κι αν ναι ποιά είναι τα σχετικά επιχειρήματά σας;

Καταρχήν πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι δικαιούχοι έργου μπορούν να καταθέσουν προτάσεις για την υλοποίηση τους, είτε ως φορείς απασχόλησης, είτε ως συμπράττοντες φορείς. Οι δυο αυτές ξεχωριστές ηδύτητες χαρακτηρίζουν τους δικαιούχους δεν είναι απαραίτητο να ισχύουν ταυτόχρονα. Στο πρόγραμμα προτείνεται ο συμπράττοντας φορέας, να αναζητήσει το φορέα απασχόλησης που θα τον εντάξει στο πρόγραμμα υπογράφοντας μνημόνιο συνεργασίας.

Που υπάρχει το παράδοξο;

Αντί ο συμπράττων (δηλαδή σύλλογοι, ομάδες πολιτών, κ.α. ) να βρουν φορέα απασχόλησης για να ενταχτούν στο πρόγραμμα υπογράφοντας μνημόνιο συνεργασίας, είδαμε την εκτροπή διαδικασίας και ο «Φορέας απασχόλησης» αναζητά δυνητικούς "πελάτες".

Ποιοι είναι λοιπόν οι καλύτεροι πελάτες;

Αυτά τα νομικά πρόσωπα που θα συμπράξουν μαζί τους και θα καλύψουν ανάγκες έργου 2, 5, ή 10 ατόμων, ή αυτοί που μπορούν να χρησιμοποιήσουν 100, 200 ακόμα και 300 εργαζόμενους, υπογράφοντας ένα και μοναδικό, μνημόνιο συνεργασίας; Αυτά τα πρόσωπα που δυσκολεύονται να πληρώσουν ένα μικρό ενοίκιο για τα γραφεία τους ή διαθέτουν υποδομές, κονδύλια για έμμεσες δαπάνες που μπορούν να φτάσουν το 30% και θέλουν ανέργους ωφελουμένους, που άμεσα θα τους χρησιμοποιήσουν σε υπάρχουσες θέσεις εργασίας; Από την άλλη με μια τέτοια συνεργασία, ο φορέας απασχόλησης όχι μόνο διευκολύνεται στο υποστηρικτικό του έργο και δεν χρειάζεται να ασχοληθεί στο ελάχιστο με τους τοπικούς μικρούς φορείς και την βελτίωση της τοπικής κοινωνίας, αλλά κερδίζει και 5% ποσοστό για τα έξοδα στήριξης του έργου, διότι κάποιος άλλος θα κάνει την δουλειά του.

Με αυτόν τον τρόπο κάποιοι σύλλογοι, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα και εμφανιζόμενοι ως μοναδικοί δικαιούχοι, εξασφάλισαν την υπογραφή μνημονίων με Δήμους, εξαντλώντας στις προτάσεις τους το διαθέσιμο ποσοστό θέσεων σε δράσεις κοινωφελούς εργασίας. Έτσι μεταλλάχτηκαν σε «εργασιακούς μεσίτες» των Ο.Τ.Α.. και των νομικών τους πρόσωπων, θέτοντας ξανά σε λειτουργία, τις πελατειακές τους σχέσεις.

 

2) Θεωρείτε πως αυτά τα προγράμματα είναι μιας νέας μορφής "stage", τα οποία δημιουργούν την ψευδαίσθηση της απασχόλησης σε χιλιάδες, κυρίως νέους, τους οποίους κρατούν ουσιαστικώς "ομήρους";

Σαφώς και η διαδικασία είναι νόμιμη. Με αυτό τον τρόπο όμως, «σύλλογοι» και «ΟΤΑ», αποδυναμώνουν συνειδητά την κοινωνία των Πολιτών, χρησιμοποιώντας τα κονδύλια που της αναλογούν από το Ε.Κ.Τ. δημιουργώντας stage μια άλλης μορφής. Η απόφαση υπογραφής μνημονίου συνεργασίας, για μια Δημοτική Αρχή είναι πολιτική πράξη. Ελήφθηκαν συνεπώς πολιτικές αποφάσεις, εξυπηρετώντας -εν αγνοία τους ίσως- συγκεκριμένους, επιτήδειους.

Όμως, το «νόμιμον» δεν είναι και «ισόνομον»!

Αρβανίτη - Πρεβεζάνου Ευγενία